Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Επιστροφή στη θαλπωρή του εντός
 Αναμοχλεύοντας τη σιωπή…
 
Εγώ το ήξερα
κοιτάζοντας τον ουρανό
ότι ακόμη κι η Σιωπή
θέλει τη μοναξιά της...

Επιστρέφω ξανά και πάλι
σε όσα
με τόση οικειότητα
πριονίζουν τις αντιστάσεις μου

Έφερα μαζί μου
μόνο μια χούφτα ελπίδες
μαζεμένες απ' τ απόκρημνα
Έτσι...
να μοιραζόμαστε
κάποια μικρά χαμόγελα
στην εκπνοή του φθινοπώρου



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Traces
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
18-10-2007 @ 17:37
Γεια σου Στέλλα, ωραίο το σημερινό..
margatsif
18-10-2007 @ 17:31
Μια χούφτα ελπίδες είναι πολλές Στέλλα....κάποιοι γύρω μας δεν έχουν καθόλου! Καλό σου ξημέρωμα! ::smile.::
Adler
18-10-2007 @ 17:47
Το φθινόπωρο είναι τρυφερά μελαγχολικό. Αναμοχλεύει αναμνήσεις φοβούμενο την παγωνιά του επερχόμενου χειμώνα. Έτσι, για μπορέσει ν’αντισταθμίσει τις φυλλορροούσες ελπίδες του από το να απογυμνωθούν εντελώς. Προσβλέποντας σταθερά στις αλκυονίδες μέρες, έστω και καταμεσής ενός ακόμα χειμώνα.
Για να μην παγώσει τελικά.
annaΤi
18-10-2007 @ 18:11
...τί καλά... με ξαναβρήκα!!!! (στην οικειότητα των στίχων σου... ::razz2.:: , ::laugh.:: )
::hug.::
Aris4
18-10-2007 @ 18:38
Δεν νομιζω να αντιστεκεσαι και τοσο σθεναρα !!!! ::razz2.::

Στελλαααααα ::kiss.:: ::xmas.::
zentikes
18-10-2007 @ 23:11
τι να πω Στελλα;;

Επιστρέφω ξανά και πάλι
σε όσα
με τόση οικειότητα
πριονίζουν τις αντιστάσεις μου
..............τα λες εσυ
::blush.:: ::hug.::
ψιτ-ψιτ
19-10-2007 @ 00:57
::razz2.:: ::cool.:: ::up.:: αυτα
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
19-10-2007 @ 01:28
Τελειο Στελλα μου. Απο καθε αποψη. Καλημερες !...
CHЯISTOS P
19-10-2007 @ 01:52
Πόσο κραυγάζουν οι λέξεις της Σιωπής σου, Στέλλα. Κρινάκια του βουνού να γίνουν οι ελπίδες σου, να σε συντροφεύουν στο απόκρυφο κελί της Φθινοπωρινής μελαγχολίας ...

Καλή σου μέρα !
foteinos
19-10-2007 @ 02:34
Έφερα μαζί μου
μόνο μια χούφτα ελπίδες
μαζεμένες απ' τ απόκρημνα
Έτσι...
να μοιραζόμαστε
κάποια μικρά χαμόγελα
στην εκπνοή του φθινοπώρου... ναι ναι ναι σε όλα... υπέροχη
::love.::
Nocturna_
19-10-2007 @ 02:39
Εκείνες εκεί οι αγριοελπίδες των απόκρημνων
είναι που αγαπιούνται περισσότερο απ'τη Σιωπή και το παρεξηγημένο αδερφάκι της, τη Μοναξιά..
Σχέσεις εξ'αίματος..
Spartinos
19-10-2007 @ 02:45
ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ
::up.::
iptamenos_gatos
19-10-2007 @ 02:49
παλι γραφεις εσυ;
τι θα κανω με σενα;
αμαν ποια με εχεις καταστρεψει !!!
μπραβο σου κουκλα
εισαι θεα ::yes.::
TAS
19-10-2007 @ 03:08
μόνο που η μοναξιά πολλές φορές, εκτρέπει τη Σιωπή απ' τον προορισμό της, που δεν άλλος από τη..... ::sad.::
balistreri
19-10-2007 @ 04:06
κι αν το εντός είναι κρύο...

δεν δίνουν και επίδομα θέρμανσης...
giannisanas
19-10-2007 @ 04:27
Έφερα μαζί μου
μόνο μια χούφτα ελπίδες
μαζεμένες απ' τ απόκρημνα

α ρε just νομίζω πως σε καταλαβαίνω...
MASTER
19-10-2007 @ 18:02
ότι ακόμη κι η Σιωπή
θέλει τη μοναξιά της...

κυρίως η Σιωπή θέλει τη μοναξιά της! ::yes.::
ΑΜΕLIE
20-10-2007 @ 12:20
::angel.:: ::love.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο