| |
Πάνω στις όχθες του Τζιν του ποταμού , λίγο πιο έξω απ’ τη Βομβάη
ξαπλωμένο το μυαλό μου ονειρεύεται, σύννεφα πορτοκαλί χαμογελάνε,
Μες’ στο σκοτάδι μιας ατέλειωτης και μεθυσμένης νύχτας
Εκεί ομφαλοσκοπεί ένας μοναχός,
Μονάχος υπομένει, και περιμένει
Τον ποταμό να ξεχειλίσει , να παρασύρει στο διάβα του
ερείπεια, σωρρούς αχρείων ,
ξέριζους θάμνους και κοπάδια αγελάδων.
Σαν μέσα από κυάλι, σ’ ένα μπουκάλι
Αγναντεύω περ’ απ’ τα πέλαγα
Περα απ τον ινδικό ωκεανό
Εκείνο το βράδυ στην Βομβάη
Περα απ’ τις όχθες του Τζιν του ποταμού,
Πλήθος πιστοί να λούζονται στα καυστικά νερά του
Στις όχθες, γυναίκες χήρες θρηνούν μελλούμενα θύματα
Και κάποιες κλαίγοντας καίγονται ακολουθώντας σε υγρά μνήματα
Πίνω αγίασμα απ’ το μολυσμένο ποτάμι
Δεν αρρωσταίνω
Είναι καιρός που έχω πεθάνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
