Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εκείνο το Πάσχα
 ενα ατύχημα το Πάσχα
 
Πέμπτη, 6 Μαΐου 2004

ήμουν εκεί
τον έβλεπα να φεύγει
και η καρδιά μου σφίχτηκε
περήφανη και στέργει

φαντάρο τον εντύσανε
του μάθανε και βήμα
η λυγερή κορμοστασιά
στολίστηκε με σήμα

δεν θα 'ναι πια σιμά
ν' ακούω τη φωνή του
και θα περνούν μέρες πολλές
πριν να χαρώ και πάλι τη μορφή του

κάτι άστραψε στον νου
με πήγε χρόνια πίσω
τότε που βρέφος τον κρατώ
απαλά μην τον ξυπνήσω

επήρε και μεγάλωνε
τον έβλεπα να τρέχει
και του σχολιού του τα γραφτά
μου δείχνει πως τα έχει

πρώτος να τρέχει στην αυλή
πρώτος και στην μπάλα
πιο πίσω στα μαθήματα
πιο πίσω και στα άλλα

τις τρίχες πια που έβγαλε
τις λένε και μουστάκι
παντελόνια μου εζήτησε
δεν θέλει κοντοβράκι

ξαφνικά σα γύρισα
και πάλι στα καλά μου
είχε χαθεί απ' τη ματιά
στο γύρισμα του δρόμου

οι μέρες έγιναν πολλές
μαύρισε η καρδιά μου
δεν είχα μάθει να κρατώ
τα συναισθήματά μου

έσωσε κι ήρθε να μας δει
εγέμισε το σπίτι
ετοιμασίες ένα σωρό
μήπως και κάτι λείπει

πάλι σε λίγο έφυγε
ψυχές μας λυπημένες
και το μυαλό μου έτρεξε
σε μνημες ξεχασμένες

τότε κι εγώ στα νειάτα μου
φαντάρος στο ποτάμι
τα δύσκολα επέρναγα
μη ξένος και εκδράμει

γι αυτό και ήμουν ήσυχος
σ' εκείνο το ποτάμι
ήξερε κι αυτός
τι έπρεπε να κάνει

το πάσχα ήταν κοντά
είχαν πολλά νακάνουν
κόσμος θα 'ρχότανε πολύς
έπρεπε να προκάμουν

μα κάτι λείπει από κει
το χώρο που γιορτάζει
μια γαλανή περήφανη
σημαία να κοιτάζει

στο χώρο σύνταξης παιδιά
χεράκι ποιος θα βάλει
εγώ, εγώ κι εγώ
εφώναξαν και άλλοι

ήταν αγνοί και πρόθυμοι,
μια μέρα σαν τις άλλες
με βαρετή εκπαίδευση
ποιος θέλει να περάσει

τύχη κακή τους έμελε
τύχη που θα ριμάξει
κορμιά, στρατό που ήθελε
να βάλλει λίγη τάξη

ηλεκτρικό δρεπάνι έπεσε
στο σώμα τους απάνω
όταν σηκώσαν τον κοντό
και το παιδί μου χάνω

πέντε κορμιά ξαπλώθηκαν
άψυχα στο χώμα
ποιού λάθη πληρώθηκαν
δεν βρήκανε ακόμα



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Στου θανάτου τ' ακρογιάλι
      Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

karosmi@yahoo.gr
 
Γηγενής
28-11-2004
Δυστυχώς τότε δεν συγκινήθηκε κανείς από τους διοικούντες και δεν έχασε κανείς τη θέση του. Σε αντίθεση με την πτώση του ελικόπτερου, όπου ξηλώθηκε ο αρχηγός. Αλλά και τότε το έκαναν για τους ρασοφόρους και όχι για τους πιλότους. Βλέπεις σ’ αυτήν τη χώρα έχουν περισσότερη αξία οι κοιλαράδες της εκκλησίας από τους φαντάρους που φυλάνε τα σύνορα. Κρίμα στα παιδιά και στις οικογένειες τους.
kin
28-11-2004
Μου θυμισες μια μερα...παλια πολυ παλια τοτε που εσωσα ενα φιλο που κυμα τον επηρε με δωδεκα μποφορ. Να τον σωσω πηγα μα με το ζορι σωθηκα και ΄γω...Μα ηταν ασκηση, στην θαλασσα, για να 'μαστε ετοιμη αν ερθει η ωρα. Ειχε και καποιο σκοπο, δεν ξερω μεγαλο η μικρο μα κατι ειχε. Μα αυτο τωρα??? Ποτε μου δεν καταλαβα ποιος ηταν ο σκοπος. Γιατι πεθαναν? Σαν ποντος σε πρωταθλημα ηλιθιων μου εφανη
kin
28-11-2004
Να μην γινει παρεξηγηση... με το "Ηλιθιων" σε καμια περιπτωση δεν εννοω τα παιδια
Ri@89
16-09-2006 @ 11:42
Μιχαλη ειναι πολυ ομορφο αυτο που εγραψες...
Επιτρεπεται να ρωτησω πιο ηταν το φανταρακι μας?? ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο