| |
[I][B]Γυρίζεις στους δρόμους της σιωπής
Με τα όνειρα σου χαμένα
Σε κανέναν μας όμως δεν θες να το πεις
Πως όλα σου φαίνονται ξένα
Χαμένες ιδέες μιας ζωής
Που φτάσανε κιόλας στον πάτο
Μα δεν σ’ έχουν κάνει ν’ ανησυχείς
Γιατί άτομο είσαι φευγάτο
Σε έρημες στράτες περπατάς τ’ ουρανού
Βροντές κι αστραπές σε τρομάζουν
Κεραυνοί ξεχασμένοι σου καίνε το νου
Μα οι σκέψεις σου πάντα καλπάζουν
Χαμένες ιδέες κουβαλάς στο μυαλό
Ονειρεύεσαι πως πιάνεις τ’ αστέρια
Μα μόλις τ’ αγγίξεις θα παν στο καλό
Θα λιώσουν στα δυο σου τα χέρια
Στη θάλασσα πάνω εσύ περπατάς
Δεν ξέρεις για πότε βουλιάζεις
Τ’ απέραντο χρώμα της τώρα κοιτάς
Και μόνος σου αναστενάζεις
Χαμένες ιδέες σου τρων την καρδιά
Την ψυχή σου σκιές τη φοβίζουν
Τα όνειρα σβήνουν σε μια βραδιά
Και το βλέμμα σου τρόμο γεμίζουν[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
