Ένα βραδάκι που ψιλόβρεχε στην πόλη
μ΄ ένα walk - man βγήκα έξω στη βροχή
ήταν αργά, σβηστά τα φώτα, ύπνο όλοι
λες και ταξίδευα σε άλλη εποχή.
Οι δρόμοι ήσυχοι, η άσφαλτος γυαλισμένη
και κάπου - κάπου ένα αμάξι βιαστικό
στο τέρμα η ένταση, η κασέτα αγαπημένη
είχε η νύχτα κάτι...... γλυκό, μεθυστικό.
Κάποια παράθυρα φωτίζανε ακόμη
αιτία ίσως των ανθρώπων η ηδονή
αγκαλιασμένοι και ξεσκέπαστοι οι ώμοι
αυτές τις ώρες δεν υπάρχει ενοχή.
Σιγοτραγούδησα μαζί με την κασέτα
σχεδόν περπάτησα την πόλη τη μισή
απ΄ το φεγγάρι δεν φαινόταν ούτε φέτα
σύννεφα - νότες και γαλήνια βροχή.
