| |
Κοιταζω τον καναπε σου και δεν υπαρχει πια βουλιαγμα
Η φωτια στο τζακι εσβησε γιατι δεν την ξαναναψε το δικο σου χερι
Την αντικατεστησε για παντα η φλογα που βγαζουν τα ματια σου
στη φωτογραφια με την οποια το κοσμησαμε
Εφυγες...και το μονο που φοβαμαι..
μην παψω καποια στιγμη να θυμαμαι τις ρυτιδες του προσωπου σου,
τα ροζιασμενα χερια σου, τη βουλα στο πηγουνι.
Να μην ξεχασω τη φωνη σου, το βηχα σου
Να μην παψουν να αντηχουν στα αυτια μου τα τσαλαπατηματα σου στη σκαλα
και το κελαηδημα σου μετα το δευτερο τσιπουρο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
