| |
[I]Τα δάκρυα μούσκεψαν το πρόσωπό μου
τα μαλλιά μου βράχηκαν απ' την βροχή
και στο τρελλό κρύο τ'απόβραδου
μια ζεστασιά τα χέρια σου!
Δεν ρώτησα τ'ονομά σου
μου ήταν αδιάφορο...
Δεν ρώτησα αν μ'αγαπάς
το αιστάνθηκα, γιατί σου άρεσε η βροχή
Μου'λεγές πως η ζωή σου μοιάζει
με βουλιαγμένο καράβι,
κι είμαστε δυο άνθρωποι κυνηγημένοι
που ένωσαν τις μοίρες τους
Δεν είσαι ένας σταθμός, ανθρωπέ μου,
δεν είσαι μια ιστορία
είσαι το άλλο μου μισό
που πήρε την καρδιά μου,
είσαι ένας ήλιος που με καίει
και που κάθε μέρα του ανοίγω το παραθυρό μου
είσαι εσύ
που φυλάς τις φιλοδοξίες μου
είσαι εσύ
που γεμίζεις τα όνειρά μου
που δεν βρίσκεσε πουθενά
...που είσαι παντού![/I]
© asteri
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
