ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
27-10-2007 @ 17:31 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |
annaΤi
27-10-2007 @ 18:41 | Μπράβο χρήστο!!!! ::yes.:: και συγχαρητήρια... ::wink.::
Θα ξέρεις πια, ποιό σημείο του μου άρεσε περισσότερο...
-της αποκαθήλωσης...- :
"στα ερείπια του ναού μιας χαλκιοίκου θύμησης
που απολαμβάνει -τι άλλο έχει πια να φοβηθεί;-
την κατερείπωσή του"
Εκδρομέας στα ανείποτα... των σιωπών ::yes.:: ωραίος!
Καλημερούλα... :-) | |
Adler
28-10-2007 @ 01:17 | Και μόνον για τον πλούτο των λέξεων που μεταχειρίστηκες, μπράβο σου!
Κι πολύ ενδιαφέρον το παιχνίδι μαζί τους (διαζώματα –ζώνουν, βάτα- άβατα, εύφορες-εφόρων), κατορθώνει να δημιουργήσει πνιγηρή την ατμόσφαιρα από όπου ως από μηχανής θεός ξεπροβάλλει ο Έρωτας. Βέβαια από πότε αυτός ο κύριος δίνει λύση της τραγωδίας ή περιπλέκει χειρότερα τα πράγματα…αυτό εναπόκειται στην αισιοδοξία της εισόδου του.
Μετά αποτιμάται πληρέστερα, διότι μετά είναι που φυλάει τα δεινά του, πολύ πιο μετά… | |
agrampeli
28-10-2007 @ 05:28 | Με annaΤi
μπράβο και απο μένα και συγχαρητήρια Χρήστο
::yes.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Μαρία Χ.
28-10-2007 @ 05:32 | Συγχαρητήρια Χρήστο !!! Και αυτή είναι μόνον η αρχή βέβαια.. για τις διακρίσεις που θα ακολουθήσουν...
Κάθε σου ποίημα είναι τόσο ξεχωριστό.. που δεν θα ξέρουν ποιό να βραβεύσουν !!!
Να είσαι πάντα καλά... | |
justawoman
28-10-2007 @ 13:22 | Κάτι για τον έρωτα θα έλεγα κι εγώ, διαβάζοντας όμως το σχόλιο του Adler νομίζω περιττεύει
Πάντα επιτυχίες σου εύχομαι Χρήστο | |
 |
