| |
Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΓΙΟΡΤΗ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Στης Αλεξάνδρας. Είμαι μέσα σε ένα τρόλεϊ που κυλάει αργά και σταθερά στην λεωφόρο. Ανάμεσα στους επιβάτες υπάρχουν μόνο 3 έλληνες .Ο ένας είναι ο οδηγός. Όρθιος δίπλα μου ένας παπάς. Άσχετα αν η θέση δίπλα μου είναι άδεια δεν κάθεται. Η ματιά του είναι καθηλωμένη κάπου έξω. Νιώθω ότι ταξιδεύει μακριά.
Μπροστά μου είναι μία μαυροφορούσα αλβανή. Το τσεμπέρι είναι δεμένο με ένα μικρό πλαϊνό φιόγκο. Λιτά ντυμένη με την πρέπουσα σοβαρότητα της χωριάτισσας μου ρίχνει μία επικριτική ματιά. Είναι φανερό ότι δεν συμφωνεί ούτε με το φόρεμα μου και ούτε με τον χαλαρό τρόπο που σταυρώνω τα πόδια μου. Με σχολιάζει με την διπλανή της που είναι νεώτερη και υπάκουη. Δεν με ενοχλεί καθόλου άλλωστε δεν λέμε ΄΄ γούστο μου και καπέλο μου΄΄;. Για τι να αποτελέσει εξαίρεση η γιαγιά; Κοντά στην πόρτα μία κυρία προσπαθεί να τιθασεύσει το σοκολατή μπόμπιρα της .Όπως όλα τα μικρά του κόσμου βρήκε ένα καινούργιο παιχνιδάκι. Πατάει το κουμπί για την στάση κάθε δύο λεπτά. Η μητέρα χαμογελάει και του κουνάει απειλητικά το χέρι της. Φοβάται ότι θα εκνευριστεί ο σοφέρ και θα της φωνάξει. Όμως όλα είναι ήρεμα και καλά Προφανώς ο οδηγός έχει αποδεχτεί την κατάσταση και αφήνει ασχολίαστο το γεγονός. Παρατηρώ από μακριά την κατάσταση, του χαμογελάω και ρίχνω μία ενθαρρυντική ματιά στην μητέρα. Στο βάθος ένας πανύψηλος αφρικανός κρατάει γερά ένα τεράστιο μπόγο. Γύρω μου βλέπω ινδούς και ασιάτες. Μερικοί μιλάνε δυνατά στα κινητά τους. Άλλοι περιμένουν υπομονητικά να φτάσουνε στο προορισμό τους. Κανένας δεν ανησυχεί. Όλοι θα φτάσουνε γρήγορα ή αργά σπίτι τους. Μπορεί για τους έλληνες να είναι αργία αλλά για τους περισσότερους αλλοδαπούς είναι εργάσιμη ημέρα. Οι μικροπωλητές δεν έχουνε ρεπό .Εργάζονται αδιάκοπα. Τρέχουνε χωρίς να προλάβουνε να πάρουν ανάσα. Τους παρατηρούμε. Βλέπουμε τα θετικά και τα αρνητικά τους στοιχεία. Σε μερικούς περιπτώσεις θαυμάζουμε την εργατικότητα τους, σε άλλες περιπτώσεις απεχθανόμαστε την καπατσοσύνη και την πονηριά τους και για μερικούς είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι κλέφτες και εγκληματίες. Ζούνε όμως δίπλα μας .Έχουνε υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Είναι εργαζόμενοι σαν και εμάς . Τραβάνε τα ζόρια που τραβήξανε οι έλληνες που πήγαν στην Γερμανία και στην Αμερική. Για μερικούς η Ελλάδα είναι παράδεισος. Ζούνε ελεύθερα.
Σήμερα είναι η 28η Οκτωβρίου. Η Εθνική μας γιορτή. Γιορτάζουμε την θαρραλέα απόφαση της κυβέρνησης και του λαού να υψώσουν ανάστημα το 1940.Το ΟΧΙ που τόλμησε και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Το γιορτάζει κάθε χρόνο με περηφάνια και καμάρι..219 ημέρες αντιστάθηκε ηρωικά η Ελλάδα στα στρατεύματα εισβολής( η Γαλλία άντεξε 43, το Βέλγιο 18 και η Γιουγκοσλαβία μόλις 3 ημέρες).13.676 έλληνες στρατιώτες βρήκαν το θάνατο στην μάχη σε αυτές τις ημέρες.10 % επί του πληθυσμού της ήταν οι ανθρώπινες απώλειες στην χώρα μας (750.000 νεκροί) ενώ στην Γαλλία ήταν 2% ,στο Βέλγιο 1,5% και στην Γιουγκοσλαβία 1,7%.(Ελευθεροτυπία 26/10/2007).Πόσοι έλληνες καμαρώνουν ακόμα; Από μία στατιστική μελέτη μόνο 2 στους δέκα νέοι άνθρωποι ξέρουν σήμερα τι γιορτάζουμε. Αν το 1981 οι γεννήσεις στην Ελλάδα είχαν ξεπεράσει τους θανάτους και οι νόμιμοι αλλοδαποί ήταν 180.595 το 2001 υπήρχε φυσική μείωση του ελληνικού πληθυσμού ενώ πενταπλασιάστηκαν οι γεννήσεις στους αλλοδαπούς που ξεπερνούσαν τους 796.713(Ε.Σ.Υ.Ε).Η φυσική μείωση του ελληνικού πληθυσμού συνοδεύεται από την φυσική αύξηση των αλλοδαπών(Μ. Δρεττάκης ).Αύριο ποιος θα γιορτάσει το ΟΧΙ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
