| |
Γεμίζεις ξανά και ξανά το ποτήρι
Κι νύχτα απόψε δε σου χαλά χατίρι
Μουντή και κρύα ,βρέχει ακόμα
Βρέχει τα μάτια μουσκεύει το σώμα.
Σώμα που πνίγουν απόψε οι τύψεις
Το δάκρυ στα μάτια να θέλεις να στύψεις
Η θλίψη ένα φώς που τρέμει στο σκοτάδι
συντροφιά να σου κάνει με ένα της χάδι
Οι ώρες απόψε να γίνονται αιώνες
Ερινύες στο νου οι μόνες εικόνες
Μαξιλάρι τα λάθη στο ένα σου χέρι
Στο άλλο φυσά ένα κρύο αγέρι
Αδειάζεις ξανά και ξανά το μπουκάλι
Μονότονη κι άχρωμη είναι η ζάλη
γυρνά στην καρδιά και σπάει τους τοίχους
κυλά στο χαρτί και γράφει τους στίχους
ο χρόνος μακάρι να ρθεί και να σβήσει
Τις νύχτες αυτές που η καρδιά έχει ζήσει
Μακάρι ένα χέρι τον πόνο να πάρει
Να φέρει ξανά της χαράς το φεγγάρι
Μονότονη κι άχρωμη είναι η ζάλη
Μεθάει απόψε η ζωή, κάνει κεφάλι
Όνειρα και σκέψεις κύκλο κάνουν
το μαύρο της νύχτας να ξεκάνουν.
κι εσυ σκυφτός ακόμα απορείς
το πάθος και το λάθος της ζωής
Μονότονη κι αχρωμη είναι η ζάλη
σα ξημερώσει η μέρα αυτή….ας ερθει η αλλη....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
