| |
| | Ορφάνεψα δίχως σου |  | | | Φιλιά και χαιρετίσματα σε όλους! | | |
[align=center]Ορφάνεψα δίχως σου
[B]Παίρνω το νήμα
απ’ το χαμόγελο σου[/B]
για να κεντήσω
ανάμεσα στη μοναξιά
και στη νοσταλγία
τον ήχο της ανάσας σου.
Μα είναι μετάξι πολύτιμο,
το ζήλεψε ο αέρας
το παίρνει μακριά μου
κι ορφάνεψα δίχως σου.
Στις χούφτες μου,
εκεί στο μέρος της καρδιάς ,
κρατώ σφιχτά τις αναμνήσεις,
μ’ αυτές συνωστίζονται
άτακτες, ανυπότακτες
ρέουν και χύνονται
ανάμεσα στα δάχτυλα μου,
εξατμίζονται στον αέρα,
και χάνω το χαμόγελο σου
την ανάσα σου.
Μες τις σκιές προσπαθώ
να πλάσω ξανά τη μορφή σου.
Νύχτα και φως, το δικό σου φως,
παίρνει σχήμα, σώμα, γίνεται εσύ.
Έρχεσαι προς το μέρος μου
κι όσο εσύ με πλησιάζεις
τόσο ο άνεμος φυσάει πιο δυνατά
και σε παίρνει πάλι…
κι εγώ ακόμα μια φορά
ορφάνεψα δίχως σου.
ΚαΤερίνη.
31.10.07[/align]
Αφιερωμένο στον Τάκη Αίολο.
Έγραψε :
. . . Παίρνω το νήμα
Απ’ το χαμόγελο σου. . .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Με της ψυχής το φως, ποτέ δε σκοτεινιάζω! | | | |
|
buteo68
31-10-2007 @ 06:32 | γεμάτο εικόνες ...πολυ καλό ... | | Helene52
31-10-2007 @ 06:38 | Πολύ ... όμορφο ::yes.:: | | agrampeli
31-10-2007 @ 07:24 | πανέμορφο ::yes.:: ::yes.:: ::up.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
31-10-2007 @ 07:44 | Κατερίνα μου, με συγκινεί, με κολακεύει και με τιμάει πολύ το σημερινό εμπνευσμένο σου και πανέμορφο ποίημα σου που μου αφιερώνεις.. ::smile.::
Ειλικρινά είναι υπέροχο το "ορφάνεψα δίχως σου"..
Το χαίρομαι και το απολαμβάνω..
Σ΄ ευχαριστώ πολύ κι επιφυλάσσομαι..
Την εκτίμηση μου, την αγάπη μου και πολλά φιλιά.:))
::hug.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
