| |
| | Ομίχλη |  | | | Αφιερωμένο....καλό ΠΣΚ boyz&girlz :) | | |
[color=black][font=MGAvantG UC Lt]Πώς νεκρωμένη απ’ τη βροχή τούτη η ομίχλη..
Κυρά μου κόκκινη ‘ δεν αντιδράς ?
Της κούφιας γης , παντιέρα μου να είσαι , όπως γυρίζει
στου σύμπαντος τα άδΥτα , ένα καράβι μοναχικό και θλιβερό,
μες τις φωνές που απ’ τα φιλιά απανθρακώθηκαν. Τούτη η ομίχλη...
Μαύρο χαρτί κυρά μου.
Μέγας αθλητής ο άνθρωπος και τρέχει, παίζει επάνω σου
με το παμπάλαιο παιδί της ευτυχίας ,
πότε σαν άλλοθι , πότε το εμπόδιο εμπρός του..
Κάποιες φορές , φυσάει ο ήλιος και σπάει λίγο από τ’ όνειρο το κρύο.
Κάποιες φορές σκορπώ κι ανατριχιάζω σε κάποια γητέματά σου απροσδιόριστα '
τότε ' Οργώνω το μυαλό μου , να βρω κάτι έντιμο για να σου πω.
Μα δε φυτρώνει τίποτε άξιο , παρά γλυκά χαμόγελα και μόνο.
Ίσα να ρίξω στου φεγγαριού έτσι , μικρά ξεψυχίσματα
μπας και ξυπνήσει κανα αστρί και έρθει με το ράμφος του,
μαύρο χαρτί κυρά μου ,
να έρθει να γράψει κάτι ονόματα
που λες κρυφοψιθύριστα, σε κάτι Κυριακάτικα απογέματα
και μόνο.
Λιγνή σκιά , στο άπειρο παρόν.
Γρανιτένια λύπη τούτη η ομίχλη
γιατί είσαι κάπου δίπλα
μα , δε σε βλέπω καθαρά....
Τι παράξενο κορίτσι η νύχτα....
Το κάθε της βήμα , επιπόλαιη κίνηση.
Για την παλλόμενη πόλη , κυρά μου κόκκινη ,
μύθος θα βγεις πρωτάκουστος.
Που θα αφηγούνται στα χρόνια οι γερασμένοι πειρατές ,
όσοι από αυτούς τουλάχιστον έχουν κι από να δικό τους όνειρο ,
κάπου πνιγμένο , ν’ αφηγούνται
σ’ όλους εκείνους , που δεν αντίκρυσαν στα πλώρα τους ποτέ
τς οπτασίας σου τις σκούρες επισκέψεις,
κάθε που πιάνει κει πάνω αστροφεγγιά.
Εγώ , ας μην πω κι άλλα ψέματα βαλμένα σε στίχους.
Μες το νυχτιάτικο αγέρα που τ’ αντικείμενα μικραίνει,
ας πω μονάχα πως. Να ,
σιγά-σιγά , κάτι περίεργο συμβαίνει στην ομίχλη…[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
χρήστος
02-11-2007 @ 04:29 | Κάποιες φορές , φυσάει ο ήλιος και σπάει λίγο από τ’ όνειρο το κρύο.
Κάποιες φορές σκορπώ κι ανατριχιάζω σε κάποια γητέματά σου απροσδιόριστα '
τότε ' Οργώνω το μυαλό μου , να βρω κάτι έντιμο για να σου πω.
πολύ όμορφη στιγμή σ' ένα πολύ ωραίο ποίημα, καλημέρα φίλε μου | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
02-11-2007 @ 06:02 | Γρανιτένια λύπη τούτη η ομίχλη
γιατί είσαι κάπου δίπλα
μα , δε σε βλέπω καθαρά....
Τι παράξενο κορίτσι η νύχτα....
Το κάθε της βήμα , επιπόλαιη κίνηση.
Το διάλεξα όχι γιατί το ξεχωρίζω από τα υπόλοιπα αλλά γιατί να... μέσα μου ήταν τούτες τις μέρες.
Καλημέρα νούμερο!
| | Αστρογιογγι
02-11-2007 @ 06:03 | Ασε Ασσε!...τι σχολιο να κανω...ποιηση
Αγερας ερχεται και θα την ξεδιαλυνει... | | ειρήνη
02-11-2007 @ 07:37 | υπέροχο όλο !!!! | | justawoman
02-11-2007 @ 15:14 | Πιο εύκολο να σ' αγαπώ
απ' το να σε μαθαίνω
| | Helene52
02-11-2007 @ 15:16 | Λιγνή σκιά , στο άπειρο παρόν.
Γρανιτένια λύπη τούτη η ομίχλη
γιατί είσαι κάπου δίπλα
μα , δε σε βλέπω καθαρά....
Τι παράξενο κορίτσι η νύχτα....
Το κάθε της βήμα , επιπόλαιη κίνηση.
Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | katia
02-11-2007 @ 23:02 | Αχ! βρε Αce...
Oταν σε διαβαζω, πρωτα χαζευω και μετα ζηλευεω!
Σημερα ειδικα θυμηθηκα και το βιβλιο κι αρχισα λιγακι ν' αγριευω..
::mad.::
Πες μια μερα εσυ, χωρις παρελασεις, χωρις Παο, Αεκ Ολυμπιακο...
και χωρις δε ξερω και γω τι αλλο και το κανονιζουμε...
Κατι βγαλαμε και κεινη τη μερα μεταξυ καφε και ουζου..
αλλα με 7.5 ατομα μονο, μη περιμενεις και πολλα...
Πιασε τη πασα και κανε παιχνιδι μεγαλε...κολλησαμεεεεεε
χαχαχα!
Φιλια βρε ::smile.:: | | balistreri
04-11-2007 @ 12:21 | άσε μας ρε άσε...
μπορεί να πεθάνει κανείς διαβάζοντας; | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
