Άν επιστρέψουμε στα χρόνια της αθωότητας, ίσως τότε να ξαναγκαλιάσουμε τα μικρά και τα μεγάλα όνειρά μας.
[I]Είναι αυτό το κάτι
που μοιάζει μ' αυταπάτη
εκείνο που σ' ορίζει
και πάντα σε χωρίζει
είναι μια σκέψη
που πάντα σε μαγεύει
μέσα σου αναβλύζει
και σαν πηγή στερεύει
[B]Είναι κάτι διάφανες ψυχές
που μείναν ζωντανές
φωνές που δε μιλήσανε ακόμη
είναι κάτι διάφανες ζωές
που μείναν φωτεινές
η ελπίδα που ποτέ δε τελειώνει..[/B]
Είναι αυτός ο χρόνος
της νύχτας οδοιπόρος
που σε φυγή σε τρέπει
και πάντα σ' ανατρέπει
είναι μια ακτίνα
στου μπαλκονιού τη γρύλια
ένας επισκέπτης
απρόσκλητος επέτης..
Ωραία και η ερμηνεία του τραγουδιού. Πολύ νεανικό κομμάτι. Όσο δημιουργούμε θα παραμένουμε νέοι. Κι όσο είμαστε αγνοί σαν τα παιδιά θα είμαστε ακίνδυνοι. Ηρώδη μην ανησυχείς. Ξέρω, κομμάτι του 2003, σχετικά πρόσφατο.
