| |
| | Περιφραστικό επιφώνημα |  | | | Για το λίγο, το πολύ, το ποτέ και το τώρα… | | |
Ναι, πέταξα ψηλά
Λουλούδι ανθίζει φθινόπωρα
Μ’ ένα δάχτυλο κεντρί τρυπώ
πλάγιο φως και σταλάζει
μέσα-μέσα, βαθειά
Αναλώθηκαν νύχτες σκληρές
κι ο ύπνος τόσο περιζήτητος
Ίαμα, ίαμα σκότους περιβάλλει με
Θερμαίνω πουπουλένια μικρά αθώα
ελιξίρια άλγους
Ένα, δύο, τρία και μισό. Πουλιά
κοιμούνται σε σύρματα αγωγούς
επικοινωνίας και υψηλής τάσεως ευχαρίστηση
Έχω να βγω καιρό απ’ τα μάτια της σκέψης μου
Νωρίς κι αν ήταν, ηχούσαν τα καλέσματα
Που πάτε;
Περάσατε από τη θέα των ονείρων μου;
Αφήσατε το φυλλαράκι σας να πέσει
στο φθινόπωρό μου;
Με ταξιδεύει, διαρκώς με χάνει
αυτό το πλησίασμα
Όχι τόσο κοντά –ανάσα μου– θέλω απόσταση
Να βλέπω, να φθείρω, να ελπίζω
Το κεντρί της μέλισσας –τα πόδια όχι–
μοιράζει υλικό πόνου, θανάτου
Έαρ κομίζω, αντιφώνησε, σε κλίμα βαρύ, το άλλο
Ασθμαίνουν οι παλμοί
Η σφαίρα ελήφθη
Μη, μη σταλάζεις κόκκινο στο μαύρο
ρουφάει και χάνεται
ατόφια του η λάμψη
Χαίρε εσύ, ο γεννημένος από μένα
κι ο λώρος σου, το αόρατο κλάμα
«Παν κλάμα», που λέει κι η που αγαπώ
Ναι, για σένα οι ακατάληπτες εποχές
Δεν ήρθαν να ζεστάνουν τις ασυμμετρίες μας
Φέγγουν χλωμούς ανθρώπους
επιβάτες της πήλινης ύλης μου
Στης πύλης μου τα διόδια –αρθρόποδα–
φτερωτά αλλεπάλληλα αγρίμια
Κι αν, λέω αν
αντιστοιχίσουμε τα καθημερινά στα αιώνια
θα γελάει μαζί μας κι η ανάγκη
και τα όνειρα
Και πάλι εκδιωχθέντες θα προσκυνήσουμε
τα κουρασμένα γόνατα της ανηφόρας
Γιατί μ’ αρέσει ν’ αντιστέκομαι στο «έτσι» των καιρών
Τι πιο έγκυρο απ’ το τώρα;
Τι πιο άπιαστο απ’ το αύριο;
Τι πιο ληγμένο απ’ το πάντα;
Κι αυτό, είναι υπόσχεση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 7
| | | | | | | |
| | Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος) | | | |
|
name_dsp
03-11-2007 @ 03:23 | Τι να διαλέξω και τι να αφήσω από τα γραφόμενα σου!
Αίωνιο και άλυτο πρόβλημα!
Τι πιο έγκυρο απ’ το τώρα;
Τι πιο άπιαστο απ’ το αύριο;
Τι πιο ληγμένο απ’ το πάντα;
Κι αυτό είναι υπόσχεση._
Καλημέρα Στέλλα! ::love.:: ::smile.:: | | ivikos
03-11-2007 @ 03:44 | τι να πρωτοεπιλέξω κι εγώ
το επιλέγω όλο λοιπόν
Στέλλα μου υπέροχη μπράβο σου
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | zentikes
03-11-2007 @ 04:17 | Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο
εχω την εντυπωση οτι η ψυχη σου
και το μυαλο σου πλανιεται αυτην την στιγμη στον αερα και μου δινει γροθιες,δυνατες που με ξυπνανε μεσα σου και βλεπω καλυτερα
| | Spinoza
03-11-2007 @ 05:47 | "... Μια καθυστέρηση ερωτεύθηκε το Έγκαιρο
κι εκείνο την απόδιωξε:
άσε με ήσυχο παλιόγρια.
Βρωμόπαιδο Έγκαιρο, μαμόθρεφτε Χρόνε.
..............................................
Τελείωσα.
Βγάζω το μοναδικό ζευγάρι μάτια που έχω
και υποκλίνομαι.
Το ασφυκτικά άδειο ακροατήριο κλαίει.
Τι παν-κλάμα!"... λέει η που αγαπάς...
Κι έχει δίκιο ο Ρίτσος σου. Έχουν πολύ φλούδι οι λέξεις... σου! Κι ελπίζω πάντα να ξεφλουδίζω χωρίς να βρω ποτέ το κουκούτσι τους...
Καλή σου μέρα!
| | katia
03-11-2007 @ 06:07 | "Κι αν, λέω αν
αντιστοιχίσουμε τα καθημερινά στα αιώνια
θα γελάει μαζί μας κι η ανάγκη
και τα όνειρα.."
Σα να μην εφτανε που με γεμιζει τοσο ομορφα η φιλια σου..
Σα να μην εφτανε που φορτιζεις τα μεσα μου με τα ποιηματα σου..
Τωρα μου χαριζεις κι εμπνευση!!!
Δανειζομαι αυτο το αποσπασμα για τον επομενο στιχο.
Αφιερωμενος απο τωρα σε σενα....
Εισαι υπεροχο πλασμα!!!
Η εικονα του γραφειου σου, εχει αποτυπωθει πανω απ ολα...
::love.::
Πολλα φιλακιαααααααα | | annaΤi
03-11-2007 @ 08:00 | "Θερμαίνω πουπουλένια μικρά αθώα
ελιξίρια άλγους "
....θέλω να το ξαναδιαβάσω, πριν σχολιάσω. ::yes.:: | | χρήστος
03-11-2007 @ 08:02 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ μόνο αυτό έχω να γραψω για τα ποιήματά σου
| | Denis
03-11-2007 @ 13:49 | Παραθέτω δυο υποσημειώσεις (ψιλά γράμματα):
1) Το μισό πουλί ήταν νεοσσός...
2) Η παύλα μετά την τελεία σηματοδοτεί το αμετάκλητο μιας εδραίας πεποίθησης, την ταφόπλακα κάθε αναθεώρησης...
Έκτακτη σε βρίσκω και πάλι! Δηλαδή, κυρίως απρόοπτη... ::rol.::
Υ.Γ.: Εμείς οσονούπω θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι ''Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως''! Εσείς; ::rol.:: | | Αστρογιογγι
03-11-2007 @ 16:01 | ...κατ'ευθειαν!... | | Adler
04-11-2007 @ 01:30 | Υπέροχο Ποίημα, απλώς Yπέροχο
Και αυτό, είναι διαπίστωση
| | Γιαννης Στιχακης
04-11-2007 @ 08:39 | Είναι απ’τα έργα που πολλοί τα διαβάζουν λίγοι τα καταλαβαίνουν αλλά η τέχνη του λόγου σου είναι που γοητεύει για τη βαθιά κατανόηση του θέλει δουλειά πολύ.
Κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μάθημα σε μαθητές Λυκείου για το , τι θέλει να πει ο Ποιητής ; | | balistreri
04-11-2007 @ 12:09 | εγώ είμαι από τους πολλούς...
μ' άρεσε πάντως...
αν όμως όλο αυτό είναι επιφώνημα...
εγώ είμαι ο μποντλέρ... | | justawoman
04-11-2007 @ 13:36 | Την καλησπέρα μου στη στιχογειτονιά
Ευχαριστώ και πάλι για το πέρασμα, τα σχόλια, την προσοχή σας
Αφορμής δοθείσης απ' το σχόλιο του Γιάννη, ας παραθέσω άλλη μια φορά, την πεποίθησή μου περί της ερμηνείας των έργων…
Κάθε καλλιτεχνική δημιουργία (μουσική, λογοτεχνική, εικαστική, κινηματογραφική κλπ), από τη στιγμή της ολοκλήρωσής της, αποκόπτεται απ' το δημιουργό της και δρα - επικοινωνεί αυτόνομα με τους όποιους αποδέκτες.
Η ερμηνεία λοιπόν με τη στενή έννοια του "τι θέλει να πει ο ποιητής" ή (ακόμα χειρότερα) ποια ήταν η ψυχική του συγκινησιακή φόρτιση κατά την εκπόνηση του έργου δεν έχει απολύτως καμιά σημασία για το έργο αυτό καθαυτό. Η σημασία του, αξιολογικά αν θέλετε, βρίσκεται στο αν και τι μπορεί να προκαλέσει στον αποδέκτη με βάση τη δική του κοσμοαντίληψη, προσωπική αισθητική ή συναισθηματική κατάσταση. Η αντοχή του επίσης στο χρόνο, είναι, κατά τη γνώμη μου, το επόμενο κριτήριο καθορισμού της αξίας του.
Πιστεύω τέλος ότι, ένας από τους σοβαρότερους λόγους που τα παιδιά στα σχολεία βαριούνται αφόρητα την ποίηση, (εμού συμπεριλαμβανομένης, τω καιρώ εκείνω) είναι αυτός ο ανούσιος τρόπος διδασκαλίας της
Κάθε άλλου είδους αναζήτηση, ανήκει φαντάζομαι στη σφαίρα των ειδικών, θεωρητικών της τέχνης και είναι καλό για την ιστορία, τη γενικότερη παιδεία και τις επιστημονικές μελέτες… αλλά και χωρίς αυτές η τέχνη πάντα μπορεί να παράγεται ως μέσο έκφρασης των δημιουργών και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους ως υπέρτατη ευχαρίστηση ψυχής και πνεύματος.
Σκεφτείτε τα αυτά, όχι για τις εδώ δημιουργίες, που έτσι κι αλλιώς τώρα δοκιμάζουν τα φτερά τους, αλλά για καταξιωμένα “μεγάλα” έργα όλων των ειδών και των εποχών
Κάθε αντίλογος δεκτός
| | Adler
05-11-2007 @ 00:38 | Δεν θα διαφωνήσει κανείς με ό,τι λες, αν δεν τα αντιλαμβανόσουν έτσι, δεν θα ήσουν και σε θέση να εισχωρήσεις στον πυρήνα των λέξεων παρακάμπτοντας το κάθε φλούδι που εμποδίζει. Και να δημιουργείς όπως ήδη πράττεις.
Αλλά η συγκινησιακή φόρτιση του δημιουργού, η βάση της "αλήθειας" του πονήματος που παύει πλέον να είναι τέχνασμα και μετουσιώνεται σε δημιουργία, σε συνδυασμό με τη ταύτιση του αναγνώστη ή θεατή, όταν αυτός είναι σε θέση να αναγνωρίσει μια παρόμοια κατάσταση που βιώνει ή βίωσε, είναι που δημιουργεί αυτή καθαυτή την αποδοχή και την αναγνώριση. Επομένως έμμεσα και εντελώς άθελά μας, το "τι θέλει να πει ο ποιητής", μας "μιλάει". Ακόμα κι αν ποτέ δεν θα βρούμε τι πραγματικά θέλει να πει ο ποιητής. Είναι που κάποιες λέξεις του, έχουν βέλη αιχμηρά και πλήττουν καίρια σημεία του σώματός μας.
Συνήθως, κατάστηθα.
Και αυτό φυσικά δεν είναι αντίλογος, είναι συμπλήρωση
Υ/γ. Συγγνώμη για την κατάχρηση χώρου. | | Α.Ε. ΕΠΕ
05-11-2007 @ 06:17 | "Η πάπια και ο πάπιος κάνουν την ίδια σάλτσα" Γιούγκ
Είσαι ανιαρά ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ και πληκτικά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | foteinos
05-11-2007 @ 15:39 | εμένα μου έλλειψες πάντως... και κατάλαβα τι ήθελες να πεις, εντάξει? επίσης σε βρίσκω περίεργα αναλυτική χιχι και τέλος μου άρεσε πολύ το ποιήμα και η γραφή σου κάπως διαφορετική... φιλιά ::love.:: | | TAS
08-11-2007 @ 03:46 | Κι εμέ…κι εμέ…αυτό το ίαμα σκότους σου…
περιβάλλει με…
μα το άλγος, άλγος..
να και το φυλλαράκι μου…το χω μαζέψει
απ’ τα οικόπεδα του δικού μου φθινοπώρου..
το αποθέτω απαλά στη χλόη του ληγμένου σου «πάντοτε»…
... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
