|
Ουτε χαρτι δεν έχω πια ούτε μολύβι
Με αίμα ισως σε τοιχους να φωνάξω
Μα είναι αργά
Οι τοίχοι φύγανε κι αυτοί και δεν ακούνε
Γύρω μονάχα ένα απειρο κενό
Ενα απειρο που πια αγάπη δεν γεμίζει
Μον' το μισό που έμεινε ξωπίσω
Μα πάλι λίγο είναι κι αυτο
Γιατι απ' τη μέση ως το απειρο, απειρο είναι
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|