Aris4
04-11-2007 @ 05:42 | Αμ , στο λεγα " θα γυρισει ο τροχος "
" θα ναι απο πανω ο Αρης ο φτωχος !! "
::laugh.:: ::razz2.:: ::hug.:: | |
agrampeli
04-11-2007 @ 05:52 | ::up.:: ::up.:: ::kiss.:: | |
klpbrd
04-11-2007 @ 05:52 | ::up.:: πραγματικα πολύ όμορφο | |
Helene52
04-11-2007 @ 05:55 | ::love.:: ::up.:: ::theos.:: | |
Μαρία Χ.
04-11-2007 @ 06:01 | Άρη.. η επιμονή σου είναι το κάτι άλλο !! Αλλά δεν σε είδα από πάνω μου.. συγνώμη ! Χα.. χα.. χα... ! ::razz2.:: ::laugh.:: ::mad.:: | |
Μαρία Χ.
04-11-2007 @ 06:18 | Πνίγομαι μέσα στη δική σου πεθυμιά
Μέσα στα άγνωρα της θλίψης σου πελάγη
Σαν ανελέητα με σφάζει η μοναξιά
Και μίαν άνιση του πόνου δίνω μάχη...
Προτού χαρώ.. ο πόθος σου με κυβερνά
Ζωή και θάνατος μαζί με διαφεντεύουν
Κι αυτή η άδικη σιωπή που δεν γερνά
Κάμει τα τύμπανα του χάους να χορεύουν...
Σαν δεν μοιράζομαι μαζί σου τις στιγμές
Μαχαίρια μπήγονται.. βαθιά μες στην καρδιά μου
Άπειρες σκάζουνε στο σώμα μου ρωγμές
Κι ένα δρεπάνι ξαγρυπνά στα όνειρά μου...
Πώς συλλογίζομαι τα μάτια σου υγρά !
Πράσινες θάλασσες.. με δίχως μια βαρκούλα
Μονάχα κύματα.. ανέλπιδα.. σφοδρά
Σπρώχνουν το δάκρυ στων χειλιών σου την αυγούλα...
Άλλη μια μέρα δίχως σου να ξεψυχά
Άλλη μια νύχτα με προσμένει της αβύσσου
Τί κι αν πεθάνω ;.. Δεν με νοιάζει τώρα πια
Θάνατος είναι να στερούμαι το μαζί σου...
3-11-2007 | |
Μαρία Χ.
04-11-2007 @ 06:32 | Έσπασα πάλι ένα κρύσταλλο ακριβό
Κι ας με τα χέρια μου το έπλασα μονάχη
Στάζει φαρμάκι το δικό μου ριζικό
Κορμί που ζήλεψαν κι οι πιο σκληροί οι βράχοι...
Ρούχα φοράω και αισθήματα ακριβά
Και κάθε τί που δελεάζει τους ανθρώπους
Πόσο ακόμη πιο φτηνή να γίνω πια ;
Πόσους να σκάψω αδιέξοδους πια δρόμους ;...
Μες στο κρασί πνίγω το αίμα του θανάτου
Μα είν' η λήθη ένας ήρωας δειλός
Κάποιος αγέρας έχασε τα λογικά του
Και της χαράς μου ο ορίζοντας.. θολός...
Φορώ το πέπλο της φθοράς στα δυο μου μάτια
Κι έτσι αντέχω απουσίες να μετρώ
Σε πόσα ακόμη να διαλυθώ κομμάτια
Αφού ανώφελα εσένα αγαπώ ;...
Ανάμεσά μας.. ορφανή η ευτυχία
Με δίχως σπίτι.. δίχως όραμα.. ψυχή
Κι εγώ να σβήνω σαν ασθενική λυχνία
Που δεν αντέχει πια το φως της να θωρεί...
3-11-2007 | |
Μαρία Χ.
04-11-2007 @ 06:51 | Δεν φτάνουν τόσα χρόνια μοναξιάς
Κι ακόμη πρέπει πια να σε στερούμαι ;
Σαν άνθη πικραμένης λεμονιάς
Τα όνειρά μου σμίγω και φοβούμαι...
Δεν φτάνουν τόσες μαύρες χαρακιές
Που πέτρωσαν τ' ανήμπορο κορμί μου ;
Δεν φτάνουν του θανάτου ρουφηξιές
Που σβήνουν τα πνευμόνια.. την ψυχή μου ;...
Δεν φτάνει που γεννήθηκες μακριά
Κι ας τόσο ριζωμένος στην ψυχή μου ;
Δεν φτάνει πιο βαθιά η μαχαιριά
Να πάρεις και την υστερνή πνοή μου ;...
Δεν φτάνει που σε γνώρισα δειλά
Και θάρρος πια δεν βρίσκω στη ζωή μου ;
Του κόσμου πια δεν θέλω τα καλά
Αγάπη μου.. σαν δεν είσαι μαζί μου...
3-11-2007 | |
elena351
04-11-2007 @ 07:07 | Κουμπα´ρα μου πελάγοσα η δυστυχη ....το ένα πιό καλύτερο του άλλου.....ἐλεος...ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΕ!!!! ::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
Aris4
04-11-2007 @ 07:13 | Ρε συ ποσο τα πουλας , να στειλω κανα δυο για δικα μου ????? ::cool.:: ::kiss.:: | |
elena351
04-11-2007 @ 07:53 | 'Αρηηηηηηηηηηηη....δουλειά σου εσύ!!!!Είπαμε μη μου πειράζεις το κορίτσι!! ::mad.:: ::razz2.:: ::whist.:: | |
Medelegief
04-11-2007 @ 08:26 | όντως είναι πολύ καλή!!!υποκλίνομαι ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ανδρομάχη
04-11-2007 @ 09:22 | Έσπασα πάλι ένα κρύσταλλο ακριβό
Κι ας με τα χέρια μου το έπλασα μονάχη
Στάζει φαρμάκι το δικό μου ριζικό
Κορμί που ζήλεψαν κι οι πιο σκληροί οι βράχοι...
::oh.::
Συναισθηματα συναισθηματα συναισθηματα!
Εισαι πηγη που αναβλυζει καλη μου!
Παντα υπεροχη! ::love.:: ::love.:: | |
CHЯISTOS P
04-11-2007 @ 12:27 | καλησπέρα Μαράκι μου ! Δεν θα μπορούσαν να μην αποτελέσουν πρόκληση για δημιουργία τα όσα υπέροχα παραπάνω έγραψες !... (αναλόγου ύφους- χα χα !)
Ποιος είμαι εγώ ;
Ποιος είμαι εγώ που περιμένει
το πρωί σου
δόλια να πιω απ’ τον ανθό σου
την δροσιά ;
που ακροβατώ στη γητεμένη
συλλοή σου ;
και να ζητώ μέσα στο φώς σου
ζεστασιά ;
Είμαι αυτός,
της καταιγίδας σου το χάδι,
μια κιβωτός για να σε σώσει απ’ την οργή
το εφικτό σου της ελπίδας σου σημάδι
.. ..κι ένας κουτός που θα προδώσει με φιλί
Ποιος είμαι εγώ που διαφεντεύει
την ζωή σου ;
που δε λυγώ, σ΄ όποιο κι αν δάκρυ
σου σταχτεί ;
ποιος είμαι εγώ που σου κουρσεύει
την ψυχή σου ;
και συνεργώ σε κάποιαν άκρη
να σφαχτεί ;
Είμαι αυτός
που εκμεταλλεύτηκε μια ζάλη,
ο αρεστός σε κάθε ψήγμα ηδονής
ο δεκτικός που την βολεύτηκε και πάλι
(σαν κάθε αστός -γνήσιο δείγμα – εποχής ! ).. ..
-.-
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=62122 | |
Γιαννης Στιχακης
04-11-2007 @ 13:03 |
Βρε κορίτσια σήμερα θα μ αφήσετε να ξεκολλήσω απ αυτό το ρημάδι το PC
Τι σας έπιασε πως τόση έμπνευση όλες μαζί ;
Αν … άμα αρχίζεις τη μέρα σου με την Ελενα351 φυσικό είναι !!!
Μαρία μου να είσαι καλά και χαλάλι σας οι ώρες μου το αξίζετε και με εμπνέεται !!!.
| |
Μαρία Χ.
05-11-2007 @ 04:16 | Καλημέρα σας παιδιά.. ειλικρινά αν δεν είσαστε εσείς.. οι στίχοι.. και όλη αυτή η απίστευτη πλέον μεταξύ μας επικοινωνία.. δεν ξέρω τί θα έκανα...
Να είσθε όλοι καλά και μαζί να στηρίζουμε πάντα την στιχοοικογένειά μας... ::love.:: | |
 |
