| |
| | Πρέπει να με μίσησα |  | | | παλιό | | |
Έφερα την θλίψη των ποιημάτων κι έτσι με κοίταξε διερευνητικά, επίμονα, σα να μ' έβλεπε για πρώτη φορά.
Πρόσεξα τα βυζιά της που εξείχαν απ' το φόρεμα.
Πάλι αυτός ο λιπώδης ιστός, σκέφτηκα!
Το πρόσωπό της έλαμπε απ' την αίγλη του έρωτα.
Μα ήταν μικρή κι ακόμη αρκετά αγνή.
Όταν είσαι αργόσχολος η θέα μιας όμορφης γυναίκας αποτελεί πρόσφορη ενασχόληση.
Μα τώρα απέστρεψα το βλέμμα.
Αυτό το βλέμμα που κάποτε δεν γνώριζε την ομορφιά παρά μέσα απ' όλη την αγνότητά του.
Τώρα περιδιαβαίνει περιγράμματα και επιφάνειες, κώλους, μηριά, βυζιά, συναντά προκλητικά άλλα βλέμματα.
Πόσο αφόρητα πρέπει να με μίσησα για να μεταλλάξω τόσο πολύ, να γίνω ένας άλλος, ξένος κι άγνωστος, ένας λεπρός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
h v maverick
05-11-2007 @ 07:21 | Πέρα από πνευματικά όντα (όσο είναι δυνατόν), οι άνθρωποι δεν παύουν να είναι μέρος της φύσης, εξελιγμένα μεν, ζώα δε.
Το να αλλάξεις όπως λες και να σε ελκύει η σάρκα, μάλλον για συμφιλίωση μου φαίνεται παρά μίσος. Αυτά που περιγράφεις περίεργα, ως σάρκινα, χμ, αντικείμενα, είναι ταυτόχρονα πηγές σκέψης αίσθησης, ηδονής, δύναμης, φαντασίας, έμπνευσης, ζωής, χαράς, θλίψης κλπ. Ολα μαζί ταυτόχρονα.
Ισοροπία φίλε μου, ισοροπία. | | TAS
05-11-2007 @ 09:08 | φιλοσοφική melancolia.. | | ΧΡΟΝΟΣ
05-11-2007 @ 10:10 | Πόσο αφόρητα πρέπει να με μίσησα για να μεταλλάξω τόσο πολύ, να γίνω ένας άλλος, ξένος κι άγνωστος, ένας λεπρός
έλα ντε κι γω αυτο ρωτω... ::hug.:: | | balistreri
05-11-2007 @ 10:53 | δεν κατάλαβα...σε χαλάει το μάτι; | | Αγνή
05-11-2007 @ 11:30 | Βρε δάσκαλε, γραμματέα δεν έχεις; | | Ναταλία...
06-11-2007 @ 04:29 | ::no.:: | | Maria Olsen
23-12-2007 @ 10:10 | Μου φαίνεται παραείσαι αθώα ψυχή γι αυτούς τους ακόλαστους ::wink.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
