| |
Βροχή σήμερα στον αγώνα που τρέχει το βλέμμα
κοιτάζω εσένα.
Μόνη στο νότο σε ένα άδειο τοπίο.
Κοιτάζω τον ήλιο σαν μικρό παρακλάδι
μα το σπάει ο ήχος απ΄το τελευταίο σου χάδι.
Φεύγει η ψυχή μου με δυο ρόδες και σβήνει
μου δώσανε λες χαλασμένο πατίνι?
Νομίζω πως παίζω με του ονείρου την φέξη
θα φύγω τώρα νομίζω θα βρέξει.
Εκεί που σβήνουν οι ήχοι πετάνε κραυγές
να βάψω τα μαλλιά μου κόκκινα λες?
Πως μπλεχτήκανε οι σκέψεις μου πάλι
το μυαλό μου μαύρο καπνισμένο τσουκάλι.
Σου μιλάω για την θλίψη της αρνητικής παρουσίας
αναπνέω τον αέρα της φυσικής ακουσίας.
Δεν θέλω απόψε να πάω για μπύρα
μεθάω και χάνω του ονείρου την πείρα.
Σαν πολλά να στα είπα και θα μάθεις το νου μου
καλύτερα να καθήσω και να πιω το νουνού μου.
Αντίο ψυχρή μα γλυκιά μου οπτασία
θα σου κρατήσω στο τέλος και λίγη αμβροσία.
Σαν Θεά ανεβαίνω του ανέμου τη σκάλα
κουβαλάω την γη σαν κόκκινη μπάλα.
Αν συγχύζω το μυαλό μου με σκέψεις
οι εικόνες μεθάνε και πετάνε οι λέξεις.
Όποιος έζησε, έστω για λίγο, στον νότο
τώρα θα ακούει της φυγής του τον κρότο.
Ζωή πως υφαίνεις φτερά στα όνειρά μας
φεύγουν σαν γλάροι και παν στα νησιά μας.
Μια βάρκα η καρδιά μου, το κουπί της χτυπώ
να έρθω για λίγο...αχ να σε δω!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
