| |
Kαθάριο φύσηξε ένθερμο κύμα
Κι έσκασε άναρχα
Στο άστικτο δρασκέλισμα του χαμού
Το έσυρε μειλίχια στ΄ άδυτα πάθη του
Παραμέρισε της απόγνωσης
Ο άμεμπτος χιτώνας
Στο ακράτητο ξερατό του τρόμου
Έρρευσε του ονείρου
Ο άναστρος θαλαμίσκος
Μαντρώθηκαν οι μελανοί ανθοί
Της ενοχής
Μαράζωσαν
Κι ο φούσκος της σιγαλιάς ημέρεψε
Ξέθαρρο το κύμα
Ξεπέζεψε τ΄ άρματα
Και πετάρισε στο φλοίσβο της μαρμαρυγής
Έσβησε αναψοκοκκινισμένο
Μες στον απόηχο
Της πορφυρής πηγής
Κάθε που παρακρούεται ο ύπνος του
Μαύρες χήρες ξιπάζονται
Ξεπετάγονται
Σώματα που αναβλύζουν αθίγγανους σκοπούς
Ξωτικά που στραγγίζουν ασίγαστα
Τα κοκκινωπά μαλλιά τους
Υφαίνοντας παγανιά στης λήθης το δόλο
Θέλει μαεστρία
Ο κύκλος δεν έχει τέλος
Μήτε κι η γραμμή
Κι εγώ καμιά δικαιολογία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
