| |
Και να το όνειρο προβάλει ξανά πίσω από τη ματωμένη πλέον καρδία...
Το φως του ήλιου το έκρυψε μαύρα σύννεφα το σκέπασαν θαρρείς πως θα βρέξει...
Θα βρέξει και μια κρυστάλινη σταγόνα από τα μάτια σου τώρα θα πέσει
που επιτέλους καταφερες να διώξεις τα σύννεφα από τα ουράνια του μυαλού σου...
Δε βρέχει γιατί ξέρει ότι δε κλαίς πύρινη φλόγα καίει μέσα για τον καθένα ακόμα
και αν πλανάτε ότι δε καίει τίποτα, παρα μόνο μια σπίθα κριφή που μόνο
αυτός ξέρει γιατί...
Άσε αυτή τη σπίθα που καίει μέσα σου να βγεί ποτέ μη φοβηθείς τον ήλιο
να φανερώσεις από την σιωπή ,ποτέ μη ντραπείς τα σύννεφα να δίώξεις
είναι κάτι που τόσο πολύ ποθείς...!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
