| |
σε ενα κρυο σπιτι μονος
με μονη συντροφια
μια αδεια μπιρα
και ενα παγωμενο καλοριφερ
εξορια
μακρια απο τη ζεστασια
και τη θαλπωρη
μονος
σφιγγω τα δοντια
για ν αντεξω
να μην αφησω το κρυο να μπει μεσα μου
να μεινω ζεστος και ανθρωπινος
τα ακρα μου ειναι παγωμενα
ιδια αισθηση θανατου
απο τα ακρα ξεκιναει ο θανατος
και φτανει στο τελος στη καρδια
ιδιες μερες,ιδιες νυχτες
κρυες και μοναχικες
σε σκληραγωγουν
σε μαθαινουν την πειθαρχεια του ξιφους
η τη θαλπωρη της ληθης
ειμαι εδω,το φωναζω
καθε μερα ολο και πιο αδυναμα
η φωνη μου παγωνει στον κρυο αερα
μεσα στο κρυο σπιτι
και γινετε χιονι που σκεπαζει ενα ερημο τοπιο
οτι μοιαζει η ζωη μου πια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
