Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φοβάμαι την φωτιά που καίει
 παλιό
 
Φοβάμαι, φωτιά που καίει η ζωή
τα νερά του ξύλου δες, αύριο στάχτες...

Αυτό το τρέμουλο στο σώμα
αρχή απ' το κρυφό μου κλάμα
στης μοναξιάς το μαύρο στρώμα
μακριά, πολυ μακριά απ' το ψέμμα.

Χτες, ήταν χτες, που ανάδευα φωτιές
χτες ήταν που γυρνούσα με λυχνάρι
σήμερα παίζω εδώ στην άκρη
το θέατρο του καθενός.

Μούμιες γινήκανε τα χέρια
φασκιώθηκαν απ' την ανάγκη
αύριο ποιός ξέρει τι θα κάνω
αν θα προφτάσω ή αν θα αλλάξω.

Μέρα τη μέρα η ίδια μέρα
καθώς λιγοστεύει τούτη η χάρη
των ποιημάτων μου η ξέρα
που αναπαύω ένα κομμάτι.

Χτες, χτες ήταν άλλη μέρα
μέρα τη μέρα που πεθαίνω
ξύλο που μπήγεται στο σώμα.
Φοβάμαι την φωτιά που καίει
γυρίζω ακόμη με λυχνάρι.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
justawoman
12-11-2007 @ 05:56
Το συναίσθημα εκλύεται άφθονο... μα οι τυποποιημένες φόρμες δε σου πάνε

Ο φόβος να ζήσει κανείς με ένταση τον κρατάει αναγκαστικά στο περιθώριο...
όπως λέει κι ένας άλλος ποιητής
"Αναίμακτα είσαι μόνο θεατής"
Καιρός να πετάξεις το λυχνάρι, αν δεν το έχεις κάνει ήδη
την καλημέρα μου Γιάννη ::smile.::
MARGARITA
12-11-2007 @ 06:35
Μην φοβάσαι την φωτιά ακόμα κι αν σε κάψει...
δεν έχει πρόσμιξη με τίποτα...ατόφια ::smile.::
balistreri
12-11-2007 @ 06:37
φλογερό...
TAS
12-11-2007 @ 09:43
όπως λέει κι η Στέλλα, το συναίσθημα, εκλύεται άφθονο...
και ρέει...αβίαστα...
mikrimagissoula
12-11-2007 @ 19:48
Μούμιες γινήκανε τα χέρια
φασκιώθηκαν απ' την ανάγκη
αύριο ποιός ξέρει τι θα κάνω
αν θα προφτάσω ή αν θα αλλάξω

Ξεχωριστή η γραφή σου...
πολύ πολύ καλό... ::yes.::
καλημέρα...
giannisanas
13-11-2007 @ 06:14
σας ευχαριστώ παιδιά για τα σχόλιά σας

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο