| |
Πόσα ηνία σ΄ έχουν σκίσει Γη;
πόσο νερό έχεις ρουφήξει μες τα σπλάχνα;
πόσους αιώνες αντιστέκεσαι βουβή;
πόσα επάνω σου κτυπήσαν απο τ΄ άστρα;
Πάνω σου πόλεμοι, πορείες και διωγμοί
ρούχα σου όμορφα, τα δέντρα, η βλάστησή σου
συνέχεια κλαίς, τα δάκρυά σου οι ποταμοί
μάτια είναι όλες οι πηγές
που αντλούνε το κορμί σου.
Αλλού υγρή, αλλού ξερή, αλλού είσαι παγωμένη
αλλού είσαι έφορη πολύ, αλλού είσαι στερεμένη
κάτω από θάλασσες περνάς, σε όρη ανεβαίνεις
κάθε του χρόνου εποχή, λουλούδια ανασταίνεις.
Όλοι σε θέλουν, σε ζητούν
πολλά γίναν για σένα
πιότερο χώμα όλοι ποθούν
χύνοντας μέχρι αίμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
