stixoi.info: Μα δεν με πόνεσες σταλιά / Το φως της άγριας

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133517 Τραγούδια, 272352 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μα δεν με πόνεσες σταλιά / Το φως της άγριας

Καλημέρα σας... Συγνώμη για την απουσία μου.. αλλά ακόμη δεν έχω σύνδεση στο νέο μου σπίτι...

Μα δεν με πόνεσες σταλιά...

Εγώ σου έταζα πελάγη ηδονής
Μα συ προτίμησες μια τεχνητή λιμνούλα
Στο λίγο αγάπη μου δεν σώθηκε κανείς
Μια δύση πόθησες εσύ.. κι εγώ μίαν αυγούλα...

Εγώ σε κοίμιζα σε μιαν ακρογυαλιά
Κι εσύ ξυπνούσες με το φόβο του κυμάτου
Μα όποιος μένει κολλημένος στα παλιά
Δεν θα προλάβει να χαρεί ως τα στερνά του...

Εγώ σου δάνειζα καρδιά μα και κορμί
Μα δεν με κοίταξες μία φορά στα μάτια
Πόσο να κάμει μια γυναίκα υπομονή
Προτού ραγίσει σε αμέτρητα κομμάτια ;...

Εγώ σ' αγάπησα λες κι ήσουνα Θεός
Μα δεν με πόνεσες σταλιά στα τόσα χρόνια
Μα βλέπεις άλλαξε για μένα ο καιρός
Μπήκε η Άνοιξη.. και λιώσανε τα χιόνια...

13-11-2007
-------------------------------------------------------------------

Το φως της άγριας απουσίας...

Πώς με πονά αυτό το φως της άγριας απουσίας
Μες στα σκοτάδια δείπνησα την άδεια σου σκιά
Να σπαταλιέμαι σ' όνειρα.. καπνός.. άνευ ουσίας
Και να ξυπνώ με ίδρωτα στα ξέπλεκα μαλλιά...

Πώς με διχάζει η ζωή : Να μείνω ή να φύγω ;
Λες και υπάρχει διαφορά στο πριν και στο μετά
Τα μάτια μες στον ύπνο μου διάπλατα τα ανοίγω
Και στ' όνειρο το μέλλον μου με δάκρυα με κοιτά...

Πώς να γυρίσει ο τροχός σ' ακτίνες ποδηλάτου
Να τρέξει τούτη η ζωή στον έρωτα γοργά ;
Όσες φορές κι αν ξέφυγα τα δίχτυα του θανάτου
Δεν βρήκα μέσα στη ζωή κάποιον να μ' αγαπά...

Ίσως ήμουν ανώριμη.. ίσως μικρή ακόμη
Μπρος στο δικό σου πέλαγο.. στις μύριες σου στεριές
Μα τώρα που μεγάλωσα.. δεν με χωρούν οι τόποι
Είσαι παντού και πουθενά.. στο σήμερα.. στο χθες...

Κι αν κάποτε σ' απάντησα.. κάμω πως δεν θυμάμαι
Κάλλιο να μην σε γνώριζα.. παρά να λείπεις τόσο
Λες κι έχει πια διαφορά.. στον ξύπνιο μου.. κοιμάμαι
Κι από του Χάρου τη θηλιά δεν θέλω να γλιτώσω...

13-11-2007
-----------------------------------------------------------------------------

Καλύτερα...

Καλύτερα που μ' έδιωξες σ' ενός ονείρου ψέμα
Κι απέφυγες του έρωτα την άρρωστη σκιά
Δεν θέλω να ζυγίζομαι σ' ένα θολό σου βλέμμα
Κι ας ζήσω μόνη.. σκυθρωπή.. με δίχως αγκαλιά...

Καλύτερα π' αρνήθηκες να 'ρθείς να μ' ανταμώσεις
Ποτέ κανείς δεν ένιωσε μαζί μου τη χαρά
Σαν δεν θα πάρεις τίποτε.. δεν θέλω να μου δώσεις
Πώς να στραγγίξω τη δροσιά που μια ψυχή κρατά ;...

Καλύτερα που δίχως μου τις μέρες σου πληθαίνεις
Παρά νά 'μουν του βίου σου η άγρια πληρωμή
Να κλείνεις θέλω τις πληγές.. κι όχι να τις βαθαίνεις
Κι ας μείνει μέσα μου βαθιά μια ανοιχτή ρωγμή...

Καλύτερα που πρόλαβες να χτίσεις μιαν αγάπη
Πολύ πριν παραδώσουμε τα σκήπτρα της ζωής
Κανείς δεν επιβίωσε στου έρωτα την πλάνη
Μέσα σε ένα σύννεφο παλάτια δεν θα βρεις...

Καλύτερα που πλήγωσα την τρυφερή καρδιά σου
Ίσως αντέξει τα δεινά.. αν γίνει πιο σκληρή
Μα κράτησέ μου μια γωνιά ζεστή στην αγκαλιά σου
Με δίχως μιαν ελπίδα σου πια το κορμί δεν ζει...

14-11-2007 ( στη δουλειά )
--------------------------------------------------------------------------

Λόγια χωρίς θωριά...

Είναι στιγμές που χάνομαι σε μνήμες μεθυσμένες
Και πνίγομαι στα άδυτα του πορφυρού βυθού
Κι άλλες στιγμές οι τύψεις μου γελούν απελπισμένες
Σαρκάζοντας τις χίμαιρες του άρρωστου μυαλού...

Κι αν πόθησα τις νύχτες σου.. οι μέρες μου με σφάζουν
Απ' το ζεστό το όνειρο με κλέβει η μοναξιά
Δακρύβρεχτες οι θλίψεις μου.. φαρμάκι μου σταλάζουν
Θυμίζει η ανάσα μου.. θανάτου αποφορά...

Να φταίει που σ' αγάπησα με δίχως ένα ζύγι ;
Ποιό τ' όφελος του έρωτα που μοιάζει μαχαιριά ;
Να φταίει πού 'ναι πια αργά καθένας μας να φύγει
Και μόνο μία άβυσσος ανοίγεται βαθιά ;...

Δεν ξέρω πια !.. Δεν απαντώ !.. Αφήστε με σας λέω !
Τί φταίω αν η μοίρα μου γι' άλλους είναι βαριά ; !
Μονάχη μου την σήκωσα !.. Κι αν μ' είδατε να κλαίω
Είναι γιατί μου τάξανε.. λόγια χωρίς θωριά !...

Ποτέ μου εγώ δεν ζήτησα να κλέψω την αγάπη
Μα κείνοι που νομίζανε πως μ' είχαν στην καρδιά
Μπερδέψανε τον έρωτα.. με μια φτηνή ανάγκη
Και μου καταλογίσανε και μιαν.. ανημποριά !...

Μην έρχεσαι !.. Βαρέθηκα να είμαι πια το θύμα !
Ν' ανέχομαι την άμυαλη στις πράξεις φορεσιά !
Μην πέφτεις μες στη θάλασσα.. γιατί αγαπώ το κύμα
Φουρτούνα μού 'δωσε η ζωή.. κι εσένα ξαστεριά...

14-11-2007 (στη δουλειά)


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου

Αγγελος Κ. 14-11-2007 @ 03:33	Έχει πολύ καλή ροή και διαβάζεται ευχάριστα Καλημέρα ::smile.::
Ανδρομάχη 14-11-2007 @ 03:40	Αντι για αυγουλα διαβαζα αναγουλα.... Και λεω....δεν μπορει.Κατι δεν παει καλα εδω...Παραξενευτικα κι ολας η δικια σου! Πολυ πολυ ομορφα Μαρακι! Καλημερα!
Ναταλία... 14-11-2007 @ 06:12	::up.:: ::up.:: ::up.::
ΛΙΑ 14-11-2007 @ 06:46	Πόσο άτυχος εκείνος θα 'ναι που ξέρει να ζει εσένα δίχως, όσο κι αν τα λόγια σου πονάνε βάλσαμο γίνεται ο δικός σου στίχος... ::yes.:: ::theos.::
Aris4 14-11-2007 @ 07:37	Εγώ σου έταζα πελάγη ηδονής ::sneak.:: Ναι αλλα εκει κολλησαμε , στις υποσχεσεις ::laugh.:: Δεν ξερω , να διαβασω να μη διαβασω παρακατω .... θα με γιομισεις ψεμματα παλι !!! ::razz2.::
CHЯISTOS P 14-11-2007 @ 07:57	Ποιος άχρηστος σε φθόνεψε / ποιο τρομερό γινάτι την τύχη σου δεν χώνεψε / και σ’ έβαλε στο μάτι ? ποιες πράξεις του αυθάδικες / σου φθάσαν με μαντάτο κι άρρωστες σκέψεις κι άδικες / σε πήραν από κάτω ? Τύχη τρελή σε μοίρεψε / σε άδικο αγώνα και τη ζωή σου φίλεψε / με φαρμακιού σταγόνα με τις σπουδαίες χάρες σου / αντί να σε στολίζουν να γίνονται κατάρες σου / και να σε τεμαχίζουν Πόσο πολύ λυπήθηκα / το ένιωσα, κι αλί μου που η ζωή ανήθικα / σου φέρθηκε καλή μου την μοίρα σου δεν ζήλεψα / πικρή η ενοχή μου όμως,.. μαζί σου χήρεψα / κι εγώ μες στην ψυχή μου.. την καλησπέρα μου Μαρία μου ! Τετράκροκο αυγό, έχει φάει ποτές του ο ..Νικόλας ? χα χα ! Στον λαιμό να....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο