| |
foteinos
16-11-2007 @ 01:11 | κι όμως υπάρχεις...
Everywhere theres rain my love
Everywhere theres fear ( Τim Buckley...phantasmagoria in two)
::smile.:: καταπληκτικός spinoza | | λυγερή
16-11-2007 @ 02:07 | Σιωπηλός μελαχολικός ο απολογισμός σου.
"Εκεί που χρόνια τώρα
με τόσο σθένος, κρατά το μέσα απ' το απ' έξω
με τα δέντρα δίπλα να μετράνε τα χρόνια ψηλώνοντας
και τις πετσοκομμένες λύπες να σέρνουν την αναπηρία τους
σαν αέρας ξέπνοος, σαν ληστεμένο ελπίζω "
Εγώ πιάνω στον αέρα,οτι η ελπίδα σου σθεναρά αντιστέκεται!!!
http://ligery.pblogs.gr
| | justawoman
16-11-2007 @ 02:18 | Μια μελαγχολική αναπόληση δε μπορεί παρά να είναι σφηνωμένη εκεί, στη θέση της δύσης.
Δε θα μπορούσες να περιγράψεις καλύτερα (!!!) το κενό την απουσία τη μοναξιά... σαν άχνα σε παγωμένα τζάμια... "αποτύπωμα στο ίδιο από χρόνια σβησμένο αποτύπωμα"
Ελπίζω να γράψεις και για τα ανατολικά παράθυρα κάποια στιγμή
Όπου υπάρχει δύση, πάντα μια νέα ανατολή αναμένεται
Καλημέρα φιλόσοφε ::smile.:: | | Ναταλία...
16-11-2007 @ 05:34 | ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
