| |
[align=left]Άνοιξε μια πόρτα μες στο σκοτάδι, μια σχισμή στο διάστημα του Χρόνου και του Πόνου,όρμησε μέσα ο ανεμοστρόβιλος. Ένας ανεμοστρόβιλος από εικόνες, άλλες γκρίζες και μουντές κι άλλες ασπρόμαυρες,κι άλλες γεμάτες χρώματα. Τάξη και αταξία. -Το σεμνό φως του φεγγαριού ή η παγωμένη πανσέληνος; -Η φλόγα κεριών και το ημίφως του δειλινού... Όλα σημαίνουν κάτι. Ο ανεμοστρόβιλοςπου χτύπησε το μυαλό είναι γεμάτος νόημα. Μες στο σκοτάδι μπορεί και να βρεις τη Γνώση. Μες στο σκοτάδι μπορεί και να γράψεις την Αλήθεια. Η Γνώση τρέφεται από μας. Οι φλέβες της φουσκώνουν από το αίμα μας. Η Γνώση : ένα πανάρχαιο,ρυτιδιασμένο πλάσμα που παίρνει μέσα του ζωές. Κάθε τόσο βγαίνει από το πηχτό σκοτάδι για να ρουφήξει ζέστη και συναισθήματα, κι ύστερα αποτραβιέται ξανά στην κρύπτη της, μάταια προσπαθώντας να χωνέψει. Μες στο σκοτάδι τίποτα δεν αλλάζει κι ούτε μένει ίδιο. Τα συναισθήματα δε μετουσιώνονται σ' όμορφες εικόνες λυρικές, ούτε ανθίζουν γιασεμιά σε κήπους ονειρικούς. Υπάρχει μονάχα το πλάσμα,που μέσα στο σκοτάδι, κάνει κτήμα του όσα έχει καταβροχθίσει. Μα, μεσα στο σκοτάδι, γεννιέται η αλήθεια, σε σκοτεινά μυαλά με βαθιές σπηλιές, και γράφεται στο νυχτερινό ουρανό, με πένα βουτηγμένη στη σκοτεινή άβυσσο. Σαν ζεστό αίμα ρέει στο σκοτάδι και με μάτια και χέρια που πετούν φωτιές, έρχεται η Αλήθεια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
