| |
| | Στη Μνημη Τησ Μαριασ Μου |  | | | Επειδή τούτο το όμορφο κομματι της ζωής μας ίσως να μη λειτουργήσει μέχρι και μετα την 26-11 ημερα του θανάτου της πρώτης μου γυναίκας,επιτρέψτε μου να την μνημονεύσω λίγο πρώιμα | | |
Το σαλόνι ολόφωτο,προσωπα χαρούμενα,χερια ολάνοιχτα σε αγκαλιές για να κλεισουν μεσα τους όλο το συμπαν,η κοινή γιορτή μας,Μάριος και Μαρία.Μια μερα που την γιορταζαμε παντα μαζι με πολλούς φιλους και συγγενείς να γεμιζουνε καθε γωνιά του σπιτιού.Μικρά παιδιά να τιτιβιζουνε γυρω απο το παραφορτωμένο γιορταστικό τραπεζι και μαζι τους η διχρονη εγγονή μας.Ποτήρια με γλυκόπιοτη σαμπανια υψωμενα ως τα ουρανια ,μυριόστομες ευχές.
Και εσυ με ακουμπισμενο το πανέμορφο κεφαλακι σου στον ώμο μου να χαμογελάς απο ευτυχια, ριχνωντας μου ματιές με σημασία για το τι θα επακολουθούσε μετα το σβύσιμο των πολυελαίων.
Ακουραστη να περιποιησαι τους παντες και εγω να σε θαυμάζω και ναμαι περήφανος που ειχα τετοια συντροφο και να σε γεμίζω μυρια ευχαριστώ καθε στιγμή,καθε λεπτό για οσα εκανες για μένα..για μάς.
Δεν σ φηνα ομως και καθόλου ήσυχη.. ευρισκα στον τόσο χαλασμό την ευκαιρια για ενα κλεφτό σου φιλι κι εσύ κοιταγες ανήσυχα μη μας παρει κανενα μάτι.
Σ αγαπώ Μαριέ μου,σ αγαπώ Μαρία μου,να ζήσουμε .................................................
Ξαφνικά, δυνατός αγέρας εσπρωξε με δυναμη τα πατζούρια και μπήκε ακάλεστος στο σπιτικό μας.
Ηταν προπομπός της παγωμένης ανάσας του μαυρου καβαλάρη που ακολουθούσε καλπάζωντας ξοπίσω του..
Τα φώτα έσβυσαν και μαζί τους και η γιορτή μας ...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ζυγωνει η ωρα που τ αστερια θα χαμηλώσουν ξανά ,που τα γκρίζα συνεφα θ ανοιξουνε για λίγο το παραθυρι για ν ανασανουν οι αγαπημενες ψυχές στον κόσμο μας..
ζυγώνει η ώρα και εγω μπροστά στο πουθενά περιμένω να κρυφτεί και το τελευταιο φως του ήλιου.
χερια απλωμενα εξω στην υγρασια,δεκτες ακτινων απο το αχανές συμπαν που απλωνεται απο ακρη σε ακρη στο στερέωμα το ψυχρό και ανεκφραστο.
Καπου εκει εισαι κρυμμένη στα σίγουρα πνευμα ονειρικό,ψυχή αγαπημενη και μου χαμογελάς..
στερεψαν πια τα δακρυα,τ αφησα σ εκεινο τον κορμό του κυπαρισιού,που τα ριζά του χάιδευαν τα μαλλιά σου΄.
Ωρες ατέλειωτες ακουμπούσα το αυτί μου στο ζωντανό ξύλο για ν ακουσω εστω και ενα ψιθυρό σου.
σου μίλαγα αλλα απαντηση δεν ειχα απο τα κερασενια χειλη που κάποτε γλυκοφιλουσα...μετα έφευγα οσο πιο αργά γινότανε...
οταν εβρεχε ,εβρεχαν και τα δικά μου μάτια στο κουγκι που τα βροχινα νερά γινοντουσαν ενα μ αυτα
Υποφερα με τη σκέψη οτι θα σε μουσκευε η βροχή...
Τωρα τα μαλλιά ασπρισμενα απο κεινη τη νυχτα, αρχιζουν ν αραιώνουν αλλα όχι και οι θυμησες.....αυτες ειναι ολοζωντανα νεανικές σαν τοτε θυμάσαι?
"Αυτα τα λέτε για να ρίξετε τις γυναίκες κύριε?" ,.."Εσένα θέλω να ρίξω ομορφια μου, μόνο εσένα"..
και θαρώ πως ητανε ενα υπέροχο "ριξιμο" και για τους δυό.που όμως δεν κράτησε για πάντα...
Αποψε δεν θα γιορτασουνε τα παιδιά μας,όπως και ολα αυτα τα χρόνια που δεν εισαι κοντά μας,απλα τους καλεσαμε μαζί με μια γλυκεια ψυχή που εδω και καποιους μηνες με συντροφευει και σε τιμά κι εκεινη μαζί μου,να πιουμε ενα κρασί στη μνημη σου..
αιωνία σου η μνήμη ακριβή μου
ο Μαριός σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 16
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
marakos1948
19-11-2007 @ 04:05 | http://users.forthnet.gr/ath/mariosru/ | | Helene52
19-11-2007 @ 04:09 | Αγγελος ήταν..... άγγελος έγινε .... άγγελος είναι κοντά σας και αγγελική θύμησής της για πάντα
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | buteo68
19-11-2007 @ 04:32 | Γράμμα αγγέλου
Προς κο Ζαμπίκο Μάριο
Κε Μάριε καλημέρα σας.
Με αφορμή ,ενα γράμμα σας στο stixoi.info , πήρα το θάρρος να σας γράψω μερικές λέξεις.
Καταρχήν να συστηθούμε.
Είμαι ένα μικρό αγγελούδι που κύρια ασχολία μου είναι να τρελαίνω με τα ξεγυρισμένα & βουτηγμένα στο μέλι του έρωτα βέλη μου τους ξεμωραμένους ανθρώπους κι κάτω στη γή, ξέρεις εκεί που ζείς. Εχω που λές για τον καθένας σας εκει κάτω κι από ένα βαζάκι ..αποκλειστικά για κάθε ένα ζευγαράκι ανθρώπινων,γήινων ψυχών
Είμαι χαρούμενος για την πρώτη φορά που σε συνάντησα ξέρεις εσύ…
Πολύ περήφανος για κείνη τη στιγμή που είδες για πρώτη φορά να σε σημαδεύω ,τη στιγμή που η Μαριώ σου έπεσε σαν μαγνήτης επάνω σου. Εγώ φταίω , και ειλικρινά για πρώτη φορά νιώθω ότι σημάδεψα διάνα.
Σήμερα νιώθω διπλά χαρούμενος μα και πολύ κουρασμένος. Χαλάλι σου όμως βρέ, χαλάλι σου… Σήμερα μ έκανες να πάρω το βάζο εκείνο το δικό σας εκεινο με το μελένιο έρωτα που χώνω τα βελάκια μου στα χέρια μου και ξαναέγραψα την επιγραφή από την αρχή.
Πόνεσαν τα χέρια μου για σβήσω
αυτά που για αιώνες ήταν επάνω γραμμένα….ΜΕΛΙ ΕΡΩΤΟΣ ΘΝΗΤΩΝ…ετος παρασκευής …1.000.000.000.000 Π.Χ.
Εγραψα καινούργια επιγραφή….ΜΕΛΙ ΕΡΩΤΟΣ ΘΕΪΚΟΥ…ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ
ΗΜ.ΛΗΞΗΣ….ΑΓΝΩΣΤΟ..
Κε Μάριε , αυτό το βαζάκι σας ανήκει γι αυτό άφησα το λόγο που με έκανε να σας γράψω , τελευταίο να σας πώ και να σας ζητήσω: κε Μάριε μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω λίγο από το μέλι από το βαζάκι σας.
Εάν ναι …ποτέ μα ποτέ μην πάψετε να ειστε άνθρωπος
Εάν ναι …ποτε μην πάψετε να μας θυμίζετε τη σημαίνει αγάπη
Κι ας κλαίνε σήμερα του ουρανού οι αγγέλοι….
| | marakos1948
19-11-2007 @ 04:41 | σ ευχαριστώ άγγελε,μ έκανες να συγκινηθώ με το υπέροχο αφιέρωμα σου στην αγάπη,αυτήν που πρέπει να διαφεντεύει τις ζωές των θνητών.
Οσο για το μέλι απ το βαζάκι μου,χρησιμοποιήστε το ολάκερο για τα βέλη σου,ώστε να μη σβήσει απ τους ανθρώπους τ όνειρο και η ελπίδα μιας αγάπης αιώνιας .Μιας αγάπης αμφίδρομης προσφοράς και θυσίας ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: | | Αγγελος Κ.
19-11-2007 @ 04:41 | Κύριε Μάριε δεν έχω να σα σας συμβουλέψω κάτι, πως θα μπορούσα άλλωστε;
Αυτό που μπορώ να κάνω όμως είναι να ευχηθώ, σας εύχομαι λοιπόν να συνεχίσετε να περπατάτε κάτω από το πεζοδρόμιο και το παιδί της ποίησης που κουβαλάτε μέσα σας να μη μεγαλώσει ποτέ.
Την καλημέρα μου και τα σέβη μου…
| | marakos1948
19-11-2007 @ 04:52 | μα φυσικα θα παραμείνω παιδί,άλλωστε αντιπαθώ τον κόσμο των μεγάλων και σοβαροφανών.Τοσο η αειμνηστη όσο και η τωρινή μου σύντροφος παιδικές ψυχές είχανε και έχουνε μέσα τους.Οπως και να χει το πράγμα,οι συμβουλές μου είναι χρήσιμες,γιατί δεν είμαι μόνο δάσκαλος αλλά και μαθητής της ζωής.Νασαι καλά !
ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ | | Ναταλία...
19-11-2007 @ 04:59 | Μάριε να ζείς να την θυμάσαι ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | μαρίλλη
19-11-2007 @ 05:03 | αγαπητέ Μάριε
το πόσο με συγκινήσατε δε λέγεται,μου θυμήσατε τόσο πολύ τον πατέρα
μου.Πολύ υπερήφανη γιαυτόν, πολύ χαρούμενη για εσας που υπάρχετε στη ζωή μας.ΑΝΘΡΩΠΟΙ σαν εσας μόνο αξίες διδάσκουν,μόνο καλά λόγια βγαίνουν από τα χείλη τους.Ευχαριστώ που υπάρχετε
Να σας χαίρονται όλοι | | marakos1948
19-11-2007 @ 05:12 | σ ευχαριστώ μαρίλλη για τα καλά σου λόγια,όμως δεν είμαι παρά ένα μικρό ανθρωπάκι που ζεί στον μικρόκοσμο μας,χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο,το ξεχωριστό,παρα μόνο μια παιδική ψυχή που κλείνει μέσα της ολάκερο τον ντουνιά. | | Eridanus (Γιώργος Β...)
19-11-2007 @ 07:21 | Αναρωτιέμαι συχνά πυκνά αν υπάρχει θεός και ιδαίτερα ο θεός ο Χριστιανικός, ο "Πανάγαθος"...ο θεός της Αγάπης......
εγώ Μάριε δεν θα άντεχα, πιθανότατα με κάποιον τρόπο θα είχα φύγει και εγώ λίγο αργότερα. Να σαι πάντα καλά. | | treloutsiki!!
19-11-2007 @ 08:27 | ::cry.:: | | iokasth
19-11-2007 @ 08:53 | Σε τιμά που αναφέρεσαι στην μνήμη της, και σε τιμά ιδιαίτερα ο τρόπος
που γράφεις γιαυτή τη ψυχή, και ένας λογος παραπάνω που ενώ υπάρχει η καλή σου σύντροφος την μνημονεύεται μαζί.
Πόσο όμορφα θα νιώθει για την μεγαλοψυχία σας.
Τα Σεβη μου Μαράκο μου, με συγκίνησες.
Να είσαστε καλά, την αγάπη μου.
ΝεφΕλλη | | nirbana
19-11-2007 @ 09:32 | σ' ευχαριστώ, που κατάφερες να με κάνεις να κλάψω
ποτάμια τα μάτια μου..σ' ευχαριστώ | | marakos1948
19-11-2007 @ 10:06 | φίλε Επίδαμνε,μπορεί να ειμαι πολυ ευαίσθητο άτομο,αλλά μέσα μου εχω μεγάλη δυναμη και αντοχές.ΕΠΡΕΠΕ να μη την ακολουθήσω γιατί πισω μου θα άφηνα τρείς ανθρωπους ασθενείς ανυπερασπιστους.Μαννα με λευχαιμια,πατέρα με καρκινο και πεθερα (την ειχα παρει στο σπίτι μου) με καρδιά.Ειχα και ενα γιό στο Πανεπιστημιο που ηθελε και εκεινος στηριξη.Το μονο που έκανα μεσα στον πόνο μου ήτανε να ξεριζωνω μεμια τανάλια τα δοντια μου,για να σκεπασω τον πόνο της ψυχής μ ενα σωματικο πόνο.Αλλωστε ούτε και εκείνη θα το ηθελε με τιποτα να την ακολουθήσω.Μ αγαπούσε τόσο πολύ... | | marakos1948
19-11-2007 @ 10:54 | δεν είναι μεγαλοψυχία ΝεφΕλλη μου,να τιμά ένας άντρας τη γυναίκα που αγάπησε και μετά το θάνατο της.Η μεγαλοψυχία ανήκει στην δεύτερη σύζυγο μου ,στη Φωτεινούλα μου ,που τιμά την μνήμη της μαζί μου και έχει τη φωτογραφία της στο σαλόνι μας. | | Katibri
12-01-2008 @ 16:44 | έχει πράγματι μεγάλη δύναμη ψυχής. Ακόμα και εκείνη την στιγμή σκεφτόσουν όσα έχουν μείνει πίσω και όχι όσα χάνεις. Είσαι μοναδικός. Μην σταματήσεις να γράφεις γιατί να ξέρεις πάντοτε θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ενδιαφέρονται να ακούσουν όλα όσα έχεις να πεις... όλα όσα έχεις να διδάξεις.... να 'σαι καλα........ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
