| |
πάει η ώρα, περνάει σαν το τρένο
και 'γώ στη στάση απλά να παρακολουθώ
μ'ένα τσιγάρο τα δάκτυλα να καίω
μήπως και αποκοιμηθώ
πάντοτε ήμουν ξύπνιος
μα ποτέ ποτέ δεν τα κατάφερα
η πόρτα να ανοίγει
και 'γώ ποτέ ποτέ σ'αυτή να μην προλαβαίνω να μπώ
πόσα τραγούδια
σ'αυτό το σκαλισμένο παγκακί
σιγοψυθίρισα
και πόσους στίχούς είχα σχεδιάσει στη στιγμή
μα όλα χάθηκαν σα μια εφημερίδα
που πολεμά με άνεμο και με νερό
να μην τσαλακωθεί
που? εχω φτάσει
τι πόλεμο ξεκίνησα
ποιος θα ειν' αυτός που θα τον χάσει?
που? πες μου πού
πες μου για πόσο αυτή η καταστασή να τέντωθει να σπάσει
και πες γιατί
βρές μια λέξη ειλικρινή
και πέσμου γιατί
τη καρδιά μου στα δυό
έχεις χαράξει
και 'γω στο ίδιο παγκάκι με τσιγάρο αναμμένο
να ρίχνω τ'αποτσίγαρο
να ψάχνω τον τρόπο
σιγά σιγά απ'αυτή τη φάση
να ξεφεύγω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
