Καθισμένος στην ακρογιαλιά,
κύματα έρχονται - φεύγουν ξανά.
Μα είν' η σκέψη βυθισμένη ξανά,
μες τα προβλήματα και τα προσχήματα
που μας παιδεύουν τόσο.
Καράβι μικρό που περνάει ανοιχτά,
θύμισες - όνειρα μαζί του κρατά,
τα φώτα πορείας έχει ανοιχτά.
Ξέρει που πάει - και κρατάει σταθερά,
ο τιμονιέρης πρόσω.
Κι εγώ ψάχνω ακόμα στο χάρτη να βρω
στεριά στον ορίζοντα - νησάκι μικρό,
λιμάνι απάνεμο και μόλο να βγω,
πορεία χαμένη και μπερδεμένη τόσο.
