| |
Η άβυσσος ανέχεται την Πούλια
στο μήπως,στο αγέρωχο πρωϊ,
η πιο δημοφιλής στάση είναι τα μάτια
στο λεωφορείο της άγονης γραμμής.
Ο πυρετός,η μέρα,η απάθεια,
το τηλέφωνο νεκρό,η ψυχή διψασμένη,
όσα νιώθουν οι μόνοι παραφέρονται
σαν πεζοπόροι της άμμου με σεντόνι.
Δε γίνεται τα μάτια να ξεχνάνε,
οσφρύζεται ο λαιμός υγρά κοράλλια,
όποιος σταυρώνει την ντροπή δεν ημερεύει,
φεύγουν τα όνειρα για μονοπάτια άλλα.
Τότε κλεισμένος στον αχό της νιρβάνας,
η Μεσόγειος βουνό,άμαθο σπουργίτι,
οι φωταψίες των χεριών μισοκοιμούνται
και μια ουσία ανύποπτη σε διώκει απ΄τον πλανήτη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
