Χτύπα με εκεί που πονώ
τώρα που μπορείς,
γιατί αύριο θα έχεις φύγει,
την σκέψη μου θα απαγάγεις
σαν κλέφτης, σε συνεχείς
και άσκοπες αεροδιαδρομές...
Αν είναι αυτή αγάπη που ζούμε
δεν ήξερα πριν, αλλά ούτε και τώρα,
σαν βιάστηκα να στο εμπιστευθώ,
μα κι' αν έρθεις μετά ένα κύκλο
απο αντιθέσεις και επαναλήψεις,
πάλι δεν θα σε αρνηθώ.
Σαν ποίημα ωραίο σαν στάση ζωής όχι, διώχνουμε μακριά ότι μας κάνει να πονάμε.Δε κατάλαβα δηλαδή οι άλλοι είναι καλύτεροι από εμάς?
Καληνύχτα. ::xmas.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
