| |
| | Η πιο ιερή μας προσευχή |  | | | θέλω να ακούσω γνώμες... | | |
εσύ που σαν ανάσα αληθινή,
σε μονοπάτια, το ονείρο ζυγώνεις,
σαν το φεγγάρι, σαν φιγούρα λυτρώνεις,
οταν είδες,πώς είναι ανόητη ετούτη η γιορτή
είναι αλήθεια η μόυσα πώς λίκνισε
φιλήδονο κορμί, στα μάτια του κόσμου
δώσε μου χρόνε, μια ανάσα κα πρόσεξε
η προτομή του ονείρου δέν είναι του δρόμου
οι ερινύες, μα πώς χορεύουν έτσι τρελά,
με παλμούς και ρυθμούς που πλανεύουν πικρά,
μηπώς θυμάσε τι ειπε ο γητεύτης,
η μήπως κόπιασες τόσο πολυ να γελαστείς
στην λάσπη, που οι αφέντες απλόχερα μοιράσαν
κυλήσου μα θυμίσου, τίποτε δεν είναι όπως παλιά
όσο και αν μοιάζουν τόσο τά ταπεινά
και αν θαρρείς τυχαίο πως είναι, τότε πλανιέσαι οικτρά.
πλανιέσαι οικτρά...
όταν η νύχτα δίνει χόρο στην μέρα δέν υπάρχει κενό
τι ωραία η οπτασία όταν μιλάς με λαγνεία
η ψυχή πως κυλά σε μονοπάτια που καινε
είναι η ώρα του γιατί
ειναι η πιο ιερή μας προσευχή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
04-12-2004 | Δέσε λίγο νοηματικά αυτό που θέλεις να πεις..Η έκφρασή σου είναι ωραία,αλλά κάπου σε χάνω.. | | Ανώνυμο σχόλιο
04-12-2004 | i'll try... δεν έχω ασχοληθεί πολύ με το όλο θέμα.. σ'ευχαριστώ πάντως!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
