| |
| | Ιουλιος 1974 (μέρος τρίτο) |  | | | απο το ημερολόγιο ενός νεαρού τότε επίστρατου και νύν ..ραμολί | | |
Ο Ήλιος σκαρφάλωνε ήδη ψηλά πάνω απ τα σώματα που σχημάτιζαν ένα δαχτυλίδι γύρω απ το μεγάλο κανόνι.Ηταν όλοι τόσο μπαϊλντισμένοι από την ταλαιπωρία της προηγούμενης βραδιάς που δεν πήρανε είδηση το τζέιμς που ξεφόρτωνε πλούσιο πρωινό για να γεμίσουν οι κοιλιές τους.Πετάχθηκε τρομαγμένος από το συνεχόμενο κορνάρισμα καθώς και όλη αυτή η ανθρωποαλυσσίδα που κούρνιαζε ολονυχτίς μαζί του.
Τρέξανε προς το πολύτιμο φορτίο που υπομονετικά τους περίμενε στον περιμετρικό δρόμο.Ητανε η πρώτη φορά που η μονάδα νοιάστηκε για την διατροφή τους και αυτό το θεώρησαν καλό οιωνό για την μεσημεριάτικη τροφοδοσία τους.
Γέμισαν τις καραβάνες τους με τσάι και πήρε ο καθένας τους μισή κουραμάνα , βούτυρο και μαρμελάδα. Κατόπιν κάθισαν ξανά κυκλικά κάτω απ τη σκιά του μεγάλου όπλου απολαμβάνοντας το πλούσιο πρωινό, σαν μια παρέα φίλων που είχανε βγει για εκδρομή στην εξοχή..
Σιγά σιγά οι βοηθητικοί διάδρομοι του αεροδρομίου γέμισαν από κάθε λογής επιβατικά αεροπλάνα που φόρτωναν τους τελευταίους τουρίστες που εγκατέλειπαν το νησί.
Η εικόνα των επιβατικών αεροπλάνων τους καθησύχαζε, γιατί δεν θα επέτρεπε στον εχθρό να βομβαρδίσει το αεροδρόμιο τους όσο αυτά βρισκόντουσαν σε αναμονή για απογείωση . Έβγαλε το μικρό μπλοκάκι που πάντοτε είχε μαζί του και άρχισε να καταγράφει για αρκετή ώρα τα όσα βίωσε εκείνες τις ημέρες,δαγκώνοντας κάπου κάπου ένα κομμάτι ψωμί πασαλειμμένο με βούτυρο και μαρμελάδα..Είχε απογευματιάσει, όταν φέρανε και το μεσημεριανό για να κατασιγάσουν την πείνα τους.
Κονσέρβα άλογο,φασολάδα,ελιές και μισή κουραμάνα για τον καθένα τους.
Δεν πήγε στη λέσχη όπως άλλοι συνάδελφοι του,αλλά ούτε στο στρωμένο κρεβάτι που τον περίμενε στο θάλαμο αξιωματικών. Ηθελε να είναι κοντά τους για να μοιραστεί μαζί τους τις κακουχίες αλλά και το λιτό φαγητό τους..
Κάθησε τελευταίος υπομονετικά στη σειρά για να γεμίσει την καραβάνα του με ότι και εκείνοι θα γευόντουσαν.Στην εποχή μας ίσως να τον χαρακτήριζαν γραφικό,αφελή,ρομαντικό,ακόμα ίσως και ..παλαβό. Όμως ο πατέρας του ,απόστρατος αεροπόρος τον συμβούλεψε όταν τον αποχαιρέτισε στο λιμάνι ¨¨μείνε κοντά στους σμηνίτες σου, μοιράσου μαζί τους κάθε δυσκολία, εμψύχωσε τους αλλά να είσαι και ακριβοδίκαιος πάνω απ όλα,έτσι μόνο θα κερδίσεις τον σεβασμό τους ώστε να μπορέσεις να τους διοικήσεις¨ Το πόσο δίκιο είχε ο σοφός γεννήτορας του φάνηκε κιόλας λίγο πριν σουρουπώσει. Τότε ήταν που τον πλησίασε ένας νεαρός κρητικός με τα μάτια χαμηλωμένα αλλά πολύ αποφασισμένος για εκείνο που ήθελε να πράξει.¨¨θα πηδήξω τα σύρματα κύριε υποσμηναγέ,δεν αντέχω άλλο μακριά απ τη γυναίκα μου, μόλις πριν πέντε μέρες παντρευτήκαμε ¨¨Σηκώθηκε όρθιος και στάθηκε απέναντι του με ανάμικτα συναισθήματα,θυμού αλλά και απορίας.Οι άλλοι σμηνίτες χασκογελούσαν πιο πίσω,περιμένοντας να δούνε πως θα αντιδρούσε ο επι κεφαλής τους σε τούτη την δύσκολη περίπτωση. Θα φώναζε άραγε την αερονομία να τον παραλάβει για τα περαιτέρω ή θα αποδεχόταν μοιρολατρικά την διαφαινόμενη λιποταξία και θα τον άφηνε να λακίσει χωρίς να το αναφέρει πουθενά?Τα πράγματα έγιναν σκούρα όταν γύρω τους μαζεύτηκαν και συμπατριώτες του,ίσως για να τον εμψυχώσουν ίσως όμως και για ν ακολουθήσουν κι εκείνοι το παράδειγμα του αν εκείνος ενέδιδε στην τρέλα του νιόπαντρου Κρητικού.¨¨ομαδική λιποταξίᨨ μονολόγησε χάνοντας για λίγο το έδαφος κάτω απ τα πόδια του.
Όμως γρήγορα ξαναβρήκε την ψυχραιμία του διατάζοντας τους να επιστρέψουν στα αντιαεροπορικά τους.Εκείνοι υπάκουσαν βαριεστημένα σαν παιδιά που τα μαλώνουνε αναίτια ,μουρμουρίζοντας κάτι με την βαριά Κρητική τους διάλεκτο,ίσως και βρισιές...
Δεν είχε μόνο ένα όπλο κάτω απ τη διοίκηση του αλλά και άλλα τρία μεγάλα αντιαεροπορικά τα οποία και βρισκόντουσαν περιμετρικά του δικού του αλλά και πολύ κοντά , κάτι που του έδινε την δυνατότητα να τα επιτηρεί και στα. οποία επικεφαλής ήσαν έφεδροι σμηνίες(λοχίες) .
Συνολικά είχε γύρω στα 30 άτομα κάτω απ τις διαταγές του μαζί και μ εκείνους που επάνδρωναν τα τετράδυμα πενηντάρια πολυβόλα μπράουνιγκ.
Φώναξε δύο σμηνίτες σπρώχνοντας μπροστά τους τον υποψήφιο λιποτάκτη για να τον συνοδεύσουν οπλισμένοι μέχρι τον περιμετρικό δρόμο που βρισκόταν πολύ κοντά τους. ¨¨θα με στήσετε στον τοίχο ?¨¨ψέλλισε εκείνος ανήσυχα καθώς τον έσπρωχναν με τους υποκόπανους των όπλων τους.Εκείνος τότε γύρισε και τον κοίταξε με περιφρόνηση λέγοντας του οργισμένα ¨¨κάτι χειρότερο δειλέ,κάτι χειρότερο σε περιμένε騨
marakos
συνεχίζεται
_________________
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
ΑΠΡΙΛΗΣ
10-12-2007 @ 12:22 | Ιστορίες αληθινές ,στο περιθώριο της Ιστορίας,γι' αυτό και πιο όμορφες... | | Ηλιαχτίδα
10-12-2007 @ 23:55 | Καλημερα Μάριε με τις ομορφες ιστορίες σου.. ::rol.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
