Helene52
11-12-2007 @ 00:23 | Γυρεύω κήπους ανθισμένους ν' αναπνεύσω
και να μετρήσω τ' άστρα μιά βραδυά
μ'όλους τους φίλους τους παλιούς να δραπετεύσω
για να πηδήσω του Αιγιάννη τη φωτιά
Την καλημέρα μου.... Πολύ ωραίο ::up.:: | |
iokasth
11-12-2007 @ 03:03 | Ας το παράπονο σα χείλη σου να σφίγγει
και οταν βρεθεί αυτό που τώρα αναζητάς
θα δεις, όλη η πίκρα πως θα φύγει
και τους παλιούς τους φίλους σου
αγάπη θα κερνάς.
ΝεφΕλλη | |
λυγερή
11-12-2007 @ 08:44 | Εμένα μου έδωσες ,δωρεά, τρυφερότητα και νοσταλγία
και την ελπίδα ότι τα σημάδια της ορφιάς δεν τα σβήνει ο χρόνος¨.πχ.
"Γυρεύω κήπους ανθισμένους ν' αναπνεύσω
και να μετρήσω τ' άστρα μιά βραδυά
μ'όλους τους φίλους τους παλιούς να δραπετεύσω
για να πηδήσω του Αιγιάννη τη φωτιά"
΄εχω άδικο ? πές μου.
http://ligery.pblogs.gr
| |
koromv
12-12-2007 @ 23:56 | Τα λένε όλα οι τελευταίοι στίχοι,-όλα αλλάξαν μα η ελπίδα είναι στο χώμα, κάτω απ την άσφαλτο που περπατείς.-Βλέπεις πάντα υπάρχει ελπίδα να φυτρώσουν λουλούδια ακόμα και κάτω από την άσφαλτο που έχουμε στρώσει παντού. | |
 |
