| |
Στα σύννεφα γυαλίζουν τα όνειρά μας
ταξιδεύουνε καθώς τα χελιδόνια
κι αν μένει νύχτες άδεια η αγκαλιά μας
τις στιγμές μας μεταμόρφωσε σε χρόνια
κρυφές μου σκέψεις και του ήλιου η φωνή
στα σύννεφα τα ασημοκεντημένα
πάλι παράξενη μου πήρατε μορφή
πάνω στο μπλε του ουρανού ακουμπισμένα
καυτή ανάσα βροχερός καιρός
πως αλλάζεται τη φλόγα των ανθρώπων
καθώς σκοτείνιασε ξανά ο ουρανός
στη ζωή της αμαρτίας και των κόπων
τη νύχτα που χαμογελά πως κοκκινίζουν
και το φεγγάρι τη λάμψη του πως χάνει
βροχή και δάκρυ κρυφά που ακονίζουν
απ' την αυγή που όλο ξεφεύγουν μα τα πιάνει
στα σύννεφα ραγίζουν τα όνειρά μας
πάνω τους μπαίνουν και φεύγουν μαζί
στολίζοντας την κρύα μοναξιά μας
και ένα χαμόγελο μας φέρνουν την αυγή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
