| |
| | Θέλω να είσαι εδώ |  | | | Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μια ευχάριστη ανάμνηση σε μια στιγμή θλίψης... | | |
[align=center][B]Αυτό το σπίτι είναι τόσο άδειο.
Ακροβατώ πάνω στο γυαλιστερό πάτωμα,
και το είδωλο μου αρνείται να ακολουθήσει.
Θέλω να είσαι εδώ...
Κάποια παλιά λουλούδια,τώρα ξεράθηκαν,
τα χρώματα έχουν κάπως ξεθωριάσει
κάτω από το σεληνόφως φαίνονται τόσο χλωμά
σαν να πέθαναν και αυτά μαζί με τα λουλούδια.
Θέλω να είσαι εδώ....
Ω,μα πόσα αρώματα πλημύρισαν το χώρο
είχε γεννηθεί ξανά για σένα
και τώρα αδημονούν οι καθρέφτες να απεικονίσουν το είδωλό σου.
Όχι,εγώ δεν έχω είδωλο,
έφυγε και αυτό μαζί με σένα,
κανένας ήχος δεν ακούγεται πια.
Τα ρολόγια στάματησαν στη πρωινή εκείνη ώρα.
Νομίζω με μισεί το σπίτι.
Καταδικασμένο στην συνήθεια του,
και εγώ του κέρασα απλόχερα ελπίδα,στολιζοντάς το,
να σε υποδεχθει.
Τα κάδρα του,
λαμπυρίζουν κάτω από το φεγγάρι
κοχύλια στον βυθό της ομορφιάς που έφερε η μορφή σου.
Νομίζω με μισεί το σπίτι.
Καμμία πόρτα του δεν κλείνει,
επίτηδες,
για να μου θυμίζει το πόσο άδειο είναι.
Κάποια κεριά που είχα ανάψει,
με κοιτούν με θλίψη,μισολιωμένα,
έχουν ακόμα δύναμη να φωτίσουν την ατμόσφαιρα.
Αλλά όχι για μένα....
Θέλω να είσαι εδώ.
Ναι,υπάρχω και εγώ σε τούτο το σπίτι,
ίσως η πιο τραγική φιγούρα του.
Από δωμάτιο σε δωμάτιο στέκομαι,
περιμένοντας την μορφή σου να έρθει,
να κάτσει δειλά δίπλα μου όπως τότε.
Δεν ξέρω αν στο έδειξα,
μα ήμουν τόσο ευτυχισμένος.
Αυτά τα βράδια όμως δεν τσαλακώνουν ούτε τα σεντόνια,
παρόλο που τα κρατώ σφιχτά μήπως και δίπλα μου σε νιώσω.
Στιγμές στιγμές,απλώνω το χέρι μου σαν κοιμάμαι,
και το τραβάω αργά πίσω
περιμένοντας να το σφίξεις,
αλλά όλο και ξημερώνει.
Έγραψα ένα σημείωμα που λέει "καλώς ήλθες",
και κάθε μέρα του αλλάζω την ημερομηνία.
Τα βράδια ξεμακραίνω από το σπίτι για λίγο,
και επιστρέφοντας κοιτάω στο μπαλκόνι
να σε δω να με κοιτάς.
Ξέρεις,αλήθεια στο λέω,
μπαίνω σπίτι δειλά δειλά,
όπως τότε,
και στέκομαι απέναντι σου....
Έλα σε παρακαλώ να με αγκαλιάσεις πάλι,
όπως εκείνη την πρώτη φορά,
και στ'ορκίζομαι,ακούνητος δεν θα μείνω
θα σε σφίξω και εγώ,να μην φύγεις ξανά,
θα σε κρατάω να κοιμάσαι ήσυχα
κι αν δεις εφιάλτη θα ξυπνάω μαζί σου.
Κάνε μου την χάρη απόψε,
πες μου πως και εσύ με αγαπάς,
θα το πω και στο σπίτι να χαρεί,
και ίσως τούτη την νύχτα γίνει πιο φιλόξενο για μένα,
σαν του τάξω μια επιστροφή σου,
και ν'ανάψω τα κεριά στο πάτωμα και πάλι,
-θυμάσαι;-
Θα σε περιμένω και απόψε,
να δώσεις χρώμα στο σπίτι και στην ζωή μου.
[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
| | «Η αγάπη, ξέρεις, θέλει να δώσει χαρά παρά να νιώσει χαρά η ίδια.» | | | |
|
elena351
17-12-2007 @ 04:16 | ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
17-12-2007 @ 04:16 | και τώρα αδημονούν οι καθρέφτες να απεικονίσουν το είδωλό σου.
Όχι,εγώ δεν έχω είδωλο,
έφυγε και αυτό μαζί με σένα,
κανένας ήχος δεν ακούγεται πια.
Τα ρολόγια στάματησαν στη πρωινή εκείνη ώρα.
Φανταστικοί στίχοι! ::up.:: | | donams
17-12-2007 @ 04:52 | φανταστικο!!!! μπράβο!! | | primavera
17-12-2007 @ 05:02 | Θέλω να είσαι εδώ...
αυτό ήθελα πάντα... | | nirbana
17-12-2007 @ 08:40 | ό,τι γράφεις με συγκινεί αφάνταστα, σκοτεινέ ποιητή
κι αυτό στα αγαπημένα μου ::up.:: | | guesswho
17-12-2007 @ 10:44 | Δεν έχω λόγια... άψογη περιγραφή. | | Dark Poet
17-12-2007 @ 11:26 | Σας ευχαριστώ πολύ όλους!
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ! | | Γιώργος_Κ
17-12-2007 @ 12:49 | ::theos.:: έξοχος! | | parthenaki
07-01-2008 @ 05:39 | συμφωνουμε nirbana! ::up.::
εισαι οντως poet!! ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
