| |
Πολλοί με βλέπατε σαν έτρεχα στους δρόμους
Τότε που έβγαινα πολύτεχνο κυνήγι
Το μάτι έκλεινα στους νόμους
Και γύρευα πλανέματα και ρίγη
Γυναίκες ξακουστές στις γούνες τυλιγμένες
Ντολόρες ,Μαργαρίδα, α....και η Μαρκησία
Σε πεζοδρόμια βρωμερά συνωστισμένες
Συχνά μου γνέφανε να σταματήσω.... στη γωνία
Αγέρινες σαν τον αφρό,σαν τη δροσιά
Γελούσαν και μου κάνανε σινιάλα
Βαμμένα είχαν τα χείλια τα μάτια ολανοιχτά
Διαμαντοκόλλητα λαιμά,στήθια λευκά,μεγάλα
Ας είναι με τ’αγιάζι ή και με βροχή
έτοιμο ,πάντα βαθύ το ντεκολτέ
Δημοκρατίας,Ευαγόρου μια αγκαλιά σκαστή
Κι ένα ψεύτικο φιλί μες στης Ερμού τα καμπαρέ
Κι απο το μέλι πιο πολύ,τοσο ήταν γλυκές
Μαζί τους νόμιζα τη ψυχή μου θ’αναστήσω
Σε σκοτεινές σπηλιές, με πόρτες ανοιχτές
Στα χέρια τους τον έρωτα να ζήσω
Και τρέχανε μαζί μου,...τα λεφτά
Στο δρόμο κι οι καυμοί,τα ξεχασμένα σπίτια
Τα πουρμπουάρ,και τα διπλά πιοτά,πικρά πιοτά
Και τα ατέλειωτα ξενύχτια .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
