| |
ΜΗΔΕΙΑ:
Στην αποθεωτική φωτιά,
απαλά μαύρα σύννεφα με κύκλωναν,
ιριδισμοί των τεφρών νοημάτων
και κατώγειες σκάλες μυστικών ορίων.
Αγκιστρώθηκε η γοητεία μου σε βάθη απροσδόκητα
και πλέον εγείρομαι έμπλεως της Ιεράς Νεφέλης,
ενδεδυμένη το έρεβος,
ολόγιομη μαύρη Νυμφία των φαλλών του σκότους
και των αγριμιών βυζάχτρα,
κραδαίνοντας φίδια στα χέρια μου,
αφήνομαι γαληνή σύντροφος των γλαυκών ονείρων.
Και να που την Εκάτη τη γνώρισα πάλι μητέρα μου —Εαυτή μου,
ανυψωτική Θέαινα του μυητικού παλμού. (Ανάβει ο δαυλός και υψώνεται)
Εγώ είμαι και πάλι η δύναμη, η παλιγεννεσία, των σημάτων η δόξα.
Ιδού εγώ, η άρθρωση των γόγγων,
από τους απλούς κλαυθμυρισμούς των βρεφών,
στην πάνσεπτη φωτιά των οργίων.
Δες με, πώς βαθμιαία γίνομαι η αρνητική μορφή των πηγών της ζωής!
Αφετηρία των μυητικών κύκλων και η προσδοκία της ανάστασης των μελλόντων ονείρων.
Πάλι και πάλι θα σε προσεγγίσω με το ιερό μου μένος,
οικεία και ξένη,
όμως το βλέπεις που δεν είμαι πια η Μήδεια,
αλλά η οφιοπλόκαμη Ερινύα των πόθων.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
