| |
Πες μου το λοιπόν πως τόσο εύκολα
ορίζεις τις εξεγέρσεις μας.
Για δες τον στροφώδη χώρο που κατατροπώνει
τους καθρέφτες σου
Μη! Ο δρόμος έχει παγωνιά.
Βλαστήμα... Μόνο έτσι σε δέχεται ο καναπές και η TV σου.
Κι ύστερα η σιγουριά σ' όλους μας γουστάρει
όπως μια γκόμενα που όλοι μας, ναι όλοι,
την έχουμε για τρόπαιο.
Ο θυρωρός φτύνει πίσω μου όποτε
έρχομαι για επίσκεψη.
"Χαμένος κόπος! Σαν τις αλητείες σας."
Πότε βάδισες, πέρα απ' όταν σου λένε οτι υπάρχει γη
για να πατήσεις;
Θα βραχείς και συ απ' τα δηλητηριασμένα
σάλια. Απανθρακωμένα σπέρματα θα σου δοθούν.
Οι ανακλάσεις σου κομπιάζουν...
Τρομάζει όσο να 'ναι μια καταρακωμένη
ευτυχία.
Ναι, το ΄χω νοιώσει και γω.
Λευκός θάνατος είναι τα δώρα των πατρίδων
που δίνουν τα φώτα στην ανθρωπότητα. Και μεις που να με
πάρει ματώσαμε τόσες φορές στα οδοφράγματα. Τότε βγάζαμε όλο θράσος
τη γλώσσα στην καταστολή...
Ο θυρωρός κάτι σιγοψυθιρίζει.
Σίγουρα θα 'θελε να διανυκτερεύσει
στα πόδια μου. Άλλος ένας που μισθώνει έρωτες
στην εξουσιομανία του.
Άλλος ένας.
Πού είναι οι σύντροφοι;
Θα μαζεύω το άιμα τους, στάλα τη στάλα, από κάποια τρώγλη
στο Μεταξουργείο.
Όχι Εξάρχεια. Οι χαφιέδες βυζαίνουν εθνικά ιδεώδη
εκεί πέρα
Μη ξεγελιέσαι. Είδα φως στο ημιυπόγειο.
Για την Κατερίνα Γώγου[align=right]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
