| |
(Εν όψει της ανατολής του καινούργιου χρόνου, αφιερωμένο, σε όλες τις γυναίκες που ανατέλουν σαν ήλιοι και ομορφαίνουν τη ζωή μας!)
ΜΗΝ Μ’ ΑΡΝΗΘΕΙΣ
Φώτισε χρυσαφένια μου αυγή,
ουράνιο τόξο, στην ψυχή μου να βγει.
Ρόδισε γλυκιά μου ανατολή,
κάθε ματιά σου, τ’ Αρχαγγέλου φιλί.
Ψάξε και βρες, της καρδιάς τα κλειδιά,
να ξανανθίσουν, τα γυμνά της κλαδιά.
Άνοιξε του ουρανού μου, αγκαλιά,
να ρθουν τ’αστέρια, και να κάνουν φωλιά.
(Ρ)
Μην μ’ αρνηθείς, καημέ μου,
παράδεισε ακριβέ μου,
και λυπηθεί ο ήλιος, και δεν φανεί.
Μείνε κοντά μου, μείνε,
Μαγιάτικε μου κρίνε,
αγάπη μου, παντοτινή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
