| |
| | Φάροι ήταν πολλοί |  | | |
Ο ήλιος έσβησε,
μαζί μ' αυτόν σιωπαίνω,
που να βρίσκεσαι;
μέρα νύχτα σε προσμένω.
Έψαξα πολύ,
έψαξα στη γη
για να βρω λιμάνι.
Φάροι ήταν πολλοί,
διαπεραστικοί,
μα όλοι τους μια πλάνη.
Χάθηκες και συ,
ιστορία δίχως τέλος,
πέταξες μαζί,
της ελπίδας μου το βέλος.
Τώρα είναι αργά,
μαύρα δειλινά,
στου ορίζοντα την άκρη.
Φεύγω μακρυά,
να βρω ξαστεριά,
στου ονείρου μου τα δάση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Η μεγαλύτερη άγνοια είναι η βεβαιότητα της σιγουριάς. | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
