| |
[font=comic sans ms] Αισθήματα λιτά γεμίζουν τη ψυχή μου…
Οίκτος ή του έρωτα φτερά τραντάζουν το κορμί μου;
Δε νιώθω δεν αισθάνομαι
Μα ξέρω σ’αγαπώ...
Νιώθω πως μακριά σου χάνομαι...
Μα μοιάζεις με μαχαίρι… κι αν κοπώ;
Είναι αργά δες που ξημερώνει…
Κάθε νύχτα η αγάπη φουντώνει…
Δες φεύγει το φεγγάρι αλλάζει βάρδια…
Ήλιος έρχεται να διώξει τα σκοτάδια…
Είναι αργά για συγνώμες…
Το σάλιο σου άσκοπα μη χαλάς…
Τις ζωής μου τους τυφώνες
Ακάθεκτος συνέχεια σκορπάς…
Φέρνεις τα πάνω-κάτω
Πώς να τα αντέξω;, δεν μπορώ...
Ό,τι μου λέει η καρδιά μου πράττω
Μα αρχίζω και λογική αποκτώ…
Κι ενώ το αίσθημα μου λέει να κρατήσω
Αυτό που ζούμε να το σφίξω δυνατά
Η λογική φωνάζει να σ'αφήσω
Για να αποφύγω εμπόδια του μέλλοντος πολλά…
Το τι θα κάνω ακόμη δεν το ξέρω…
Εσύ συγνώμες πάψε να ζητάς
Ένα μονάχα ξέρω κι υποφέρω…
Πως κι εσύ λιγάκι ακόμη μ'αγαπάς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
|
