Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271254 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Οι απυρπόλητες
 ...
 
Οι φωτογραφίες παίρνουν φωτιές
με τις ταχύτητες
των αστραπών της μνήμης
Χρωματένιες πεταλούδες πηδούν
από άνθος σε άνθος,
όπως οι χρόνοι μας από τούτους στους επόμενους
έως που χάνονται μέσα στις ρυτίδες του πλούτου και της πείνας μας….
Τότε λένε πεθαίνει η σάρκα,
μη μπορώντας να αντέξει το παιγνίδι που αναποδογυρίζει τις στάχτες
και τα αποκαΐδια…
Σε ένα τέτοιο απρόσμενο αναποδογύρισμα,
όλα με μιας αναγεννιούνται.
οι ρυτίδες ντύνονται δρόμοι, που μεσα τους τρέχουν δαιμονισμένες χαρές.
ο ιδρώτας που μέχρι πρότινος τις έτσουζε, μυρίζει θάλασσες ,
και τα ναυαγια μας σταματούν
και παίρνουν πόζες για νέες φωτογραφίες απυρπόλητες…




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Γιατί μας «παραπλανείς» τοιουτοτρόπως ???...; )...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
...συμβαίνει άθελα, σάμπως βρίσκομαι εδώ; Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
...πλάκα έκανα....χι,χι ; )...όσο για τον αν είσαι κάπου... «αλλού» και όχι εδώ...να είσαι σίγουρος ότι...δ ε ν είσαι μόνος... ; )...Φιλιά...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Φίλε Yanni…δεν ξέρω κατά πόσο μ’ έχεις ψυχολογήσει...δεδομένου του γεγονότος ότι κάποιες φορές δεν είμαι ικανή ούτε κι εγώ να καταφέρω κάτι τέτοιο για ‘μένα....σε γενικές γραμμές όμως μπορεί να έχεις πέσει μέσα....δεν αντιλέγω....Παρ’ όλα αυτά....πιστεύω ότι άτομα σαν «εμάς» Δ Ε Ν χρειάζονται «πυξίδες»...δεν υπάρχει η συγκεκριμένη λέξη στο λεξιλόγιό μας διότι και καθ’ ότι δεν τις χρησιμοποιήσαμε και δεν θα τις χρησιμοποιήσουμε ΠΟΤΕ... Δ Ε Ν είμαστε «εμείς» για...προκαθορισμένες πορείες...κάτι τύπου...όπου φυσάει ο άνεμος πάω...μπορεί....Αν λοιπόν έχεις «πυξίδα» άστη στο συρτάρι...καλά είναι κι εκεί... ; ) ...Φιλάκια...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
...για την ακρίβεια αγαπημένη, δε θυμάμαι καν αν έχω συρτάρι :) Όσο αφορά τους ανέμους, είναι προφανές οτι τους φυσάμε εμείς και αυτοί πάνε όπου θέλουμε. Τι λες; Φιλί Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Λεω ότι απάντησες πολύ...super…Με έχεις καλύψει...ειδικώς...διότι...γενικώς...που θα πάει? Κάτι θα βρούμε πάλι!!!...Φιλάκια...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Να βρούμε όμως, χάνουμε χρόνο :) Yanni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
(Ξέχασα το φιλί σου. ʼρπα ένα καθυστερημένο) Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Καλέ ??? Πήγες να ξεχάσεις το καθιερωμένο...πλέον...φιλί ??? Εεεεε όχι !!! Ποτέ : ( !!! Επειδή όμως το διόρθωσες συντόμως...δεν μπορώ να σου πω τίποτα παραπάνω πέρα από τη πλακίτσα που έκανα πριν λίγο.... ; ) ...Τι να βρω να πούμε ???…. Βλέπω από τα παραθύρια...στας εργασίας μου (που βρίσκομαι ακόμα....αχ, αχ και ξανά μανά αχ...) μια ατμόσφαιρα γεμάτη...πάχνη και καταχνιά και αναρωτιέμαι ??? Τι να σκάφτεται άραγε κάποιος που βλέπει το ίδιο θέαμα ???.... Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Υ.Γ....Μη κρίνεις για να μη κριθείς...δε λένε??? Καλά να πάθω γιατί ξέχασα κι εγώ το φιλί....η μουλάρα...Θα σου δώσω 2 όμως έτσι...για να μη λές....Φιλί και ξανά Φιλί λοιπόν.... ; ) ...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
...δύο φιλιά; υπερβολές :-P (στας δικάς μου εργασίας, δεν έχει παραθύρια, μόνο καταχνιά. Για την ακρίβεια, μια πόρτα έχει και αυτή για να τη διαβεί κανείς, σφίγγει τον πισινό του πολύ) Δυό φιλιά λοιπόν, να μη μένει κανένα μάγουλο παραπονεμένο. Yianni
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Το θέμα είναι να «τη βλέπεις» με άλλα μάτια....π.χ. όταν τη περνάς να σκέφτεσαι.....εεεεεεεεεεε......που μπορεί να σε βγάλει και να σ’ αρέσει...σε ένα «κόσμο» που θα είναι δικός σου και θα γουστάρεις πολύ...λίγη φαντασία μωρέ θέλει...και είμαι σίγουρη ότι την έχεις!!! Μπορείς επίσης να σκεφτείς....τι θα γινόταν αν «σφηνώνατε» δύο άτομα στη προσπάθεια σας να βγείτε ή να μπείτε και πόσο θα εκτιμούσες τη στιγμή που τη περνούσες μόνος ??? ....κάπως έτσι...2 Φιλάκια....Millie

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο