| |
Ολα στριφογυρίζουν γύρω απ’τη μορφή σου
Πάλλονται και δονούνται γύρω απ΄τη μαρμαρυγή σου
Μου φανερώνεσαι σα χάδι μελτεμιού
Ραντισμένη με βρεγμένο κλωνί βασιλικού
Σαν είδωλο με πρόσωπο διακοσμημένο
Μύνημα επουράνιο πολλαπλασιασμένο
Άφοβα είν’η κρυφή χλιδή σου απλωμένη
Στη διάθεσή μου αφειδώλευτα βαλμένη
Λαμποκοπούσα διαμαντόπετρα στο σχήμα της καρδιάς
Που ανάσκαψε η μοίρα μου απ’τα κοιτάσματα της πεθυμιάς
Mε το ρυθμό του πόθου με λικνίζεις
Σαν ίλιγγος τη σκέψη μου ζαλίζεις
Και πλάθεις μέσα μου αβάσταγες τις προσμονές
Με σέρνεις σε τρυφερές αναδρομές,
Τοτε που θέλεις να ξεφύγεις για καλά
Και ξεφεύγεις και χάνεσαι με πονηριά
Ναι,σε τραγουδώ Αγάπη ,πότε με ασίγαστη λαχτάρα
Πότε με διαλείψεις,με ζάλη και αντάρα
Πότε ,θριαμβευτικά με κάθε αλαλαγμό
Μα και με δάκρυ κι ένα παράπονο πίκρο.
Σε υμνώ απόψε όχι σαν ειδωλολάτρης
Αλλά της έννοιας του συμβόλου σου,σαν ταπεινός του λάτρης
Σαν αίμα ας φθάνει στο σώμα σου η μελωδία μου
Τέτοια είθε ας βαστάξει μέχρι........ την κηδεία μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
