Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η καρδιά δε μένει πια εδώ
 
[B][align=center]Σιωπή και σκοτάδι...
Σ' ένα δωμάτιο μικρό...
Της μοναξιάς μου καταφύγιο...

Σιωπή που η φωνή σου κομματιάζει...
Σκοτάδι που τα μάτια σου φωτίζουν...
Κι ένα δωμάτιο που σπίτι μου δε νιώθω πια...

Γιατί η καρδιά δε μένει πια εδώ...

Εκείνη πίσω έμεινε...
Σ' ένα δωμάτιο μικρότερο...
Φλόγες μικρές γεμάτο...
Εφιάλτες μεγάλους να καίνε...

Μυρωδιά κεριού που λιώνει...
Τοίχοι ποτισμένοι ιδρώτα...
Κι ένα κύμα άγριο σ' ένα κρεββάτι θάλασσα...
Να γαληνεύει σώμα και ψυχή...

Η ανάσα σου καυτή...
Τα κύτταρά μου τα νεκρά ζωντάνεψε...
Θείο δώρο η αγκαλιά σου...
Μέσα της χάθηκα...
Ξανά τον εαυτό μου βρήκα...

Σταγόνες βροχή κυλούν στο τζάμι...
Στο ρυθμό της χτυπά η καρδιά...
Κρασί λευκό της στιγμές μας μέθυσε...
Του τσιγάρου σου ο καπνός τα όνειρά μας τύλιξε...

Στον καπνό ενός τσιγάρου άλλου τώρα αφήνομαι...
Την αγκαλιά σου αναζητώ...
Οξυγόνο απ' την ανασά σου...
Ζωή απ' τ' άγγιγμά σου...

Ονειρεύτηκα μαζί σου...
Την Πραγματικότητα...
Διεκδικώ το δικαίωμα λοιπόν...
Να τη ζήσω...

Πλάι σου...

Στο δικό μας Παράδεισο...

Ανάσα μου...[/align][/B]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Για σένα Ουρανέ μου
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Της μοναξιάς μου το χρώμα το βλέπεις; Είναι κρυμμένο στα μάτια μου, κοίτα καλά και πες μου...
 
Maria Olsen
12-01-2008 @ 13:18
Γειά σου συνονόματη
Καλό το ποίημά σου ::yes.::
Γράφεις πάντα με 3 τελίτσες στο τέλος κάθε στίχου; Προσωπικά μου χαλάνε λίγο τη συγκέντρωση.
Δοκίμασες να το διαβάσεις χωρίς;
panta smile
12-01-2008 @ 15:19
sto diko mas paradeiso...
katapliktiko!filiaaa
mantinada
13-01-2008 @ 02:10
Καλημέρα Μαρία μου,
κάθε άνθρωπος έχει τον τρόπο του φαντάζομαι. Οι τελίτσες είναι μια "παραξενιά" μου, αν θες, μα αν δοκιμάσω να το δω γραμμένο δίχως αυτές είναι μισό στα μάτια μου. Χάνω τις σκέψεις που ακολουθούν όσα γράφω, τις αναμνήσεις, τη σιωπή που φωνάζει δυνατά πόσα μπόρεσα να νιώσω και την ευγνωμοσύνη που είχα την ευκαιρία να τα νιώσω, να ζήσω...
Να είσαι καλά Μαρία μου!

Φιλιά κι από εμένα "παντοτινό χαμόγελο",
να είσαι καλά!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο