Θεοδώρα Μονεμβασίτη
15-01-2008 @ 04:38 | Δίχως όραμα και μύθο σχηματίσαμε στρατούς που θυμίζουνε μυρμήγκια σε υπόγειους σταθμούς.
Η σειρά καθορισμένη και το ναι μας δυνατό, νούμερο στο μέτωπό μας και το όχι νοητό.
Είναι ο κόσμος βουτηγμένος μέσα στη ματιά του Σκρουτζ και το παιδικό όνειρό μας κόσμους ψάχνει εικονικούς.
Ποιος μας κάλεσε στη μάχη; Ποιος θα είναι ο αρχηγός; Το πετρέλαιο θα δείξει ποιος θα είναι ο εχθρός. | |
Ναταλία...
15-01-2008 @ 04:40 | Γι αυτή τη μάννα εμείς θα κατεβούμε
σους δρόμους με σημαίες και πλακάτ
δεν θέλουμε αμάχους να θρηνούμε
όχι άλλο πόλεμο στο δόλιο το Ιράκ
όχι αλλο πολεμο ποτέ ::theos.:: ::theos.:: | |
dragoste
15-01-2008 @ 04:45 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: Τραγικά αληθινό... | |
MARGARITA
15-01-2008 @ 05:30 | Τσακίζουν οι στίχοι σου αιρετικέ...μπράβο σου | |
Medelegief
15-01-2008 @ 05:34 | ::cry.:: ::cry.:: ::theos.:: | |
Βασίλης Ιωαννίδης
15-01-2008 @ 07:22 | ωραιος Σωτήρη
κι εγω αλλα και όλοι
πρεπει να κατεβουμε
εστω κι αν δεν υπαρξει
αποτελεσμα πρεπει να
αγωνιζομαστε παντα | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
08-05-2008 @ 12:20 | να' σαι καλα υπεροχο ειναι...
ποσο φως ριχνει στα σκοταδια...
φως απωθημενο απλετο σκληρο...
στα ματια του εχθρου
ο εαυτος μας που ειναι σαφως..
ΟΧΙ αλλο πολεμο!
| |
 |
