maria_sketo
15-01-2008 @ 14:14 | Χαιρομαι που διαβαζω ακόμα μια κατάθεση της ψυχής σου γιατι πολύ
απλά γράφεις αυτά που θα έγραφα όταν θα έβρισκα το κουράγιο και τα
λόγια....Συνέχισε έεεεετσι.....go straight.... ::cry.:: | |
candy-candy
15-01-2008 @ 14:55 | είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό που περνάω... θέλει κουράγιο... έχω όμως φίλους δίπλα μου... αληθινούς... και βασίζομαι πάνω τους... ξέρω πως θα κλάψω πολύ ακόμα... μα δεν άξιζε... όσο κι αν με πονάει.. όσο κι αν αυτοί οι 6 μήνες ήταν κομμάτι της ζωής μου θα μπούν σε ένα συρτάρι στο πίσω μέρος του μυαλού μου... δεν διαγράφω ποτέ τίποτα... και πλέον αρνούμαι να πάρω τις ευθύνες πάνω μου... δεν τα έκανα εγώ έτσι... και δεν θα πληρώσω για ξένα λάθη... μπόρα είναι Χριστιάννα... θα περάσει.. κάνε κουράγιο... | |
waitingforahope
15-01-2008 @ 15:33 | Το έζησα,πέρασε πολύς καιρός και μιλάω με μια απόσταση από τα γεγονότα.Θα παραμείνει αγκάθι για μια ζωη αλλά η ζωη ρόδα είναι και γυρίζει...Θα γυρίσει υπέρ σου και τότε σε θέλω δυνατή.Με πυγμή!Θα σε γυρέψει ξανά...Μην τον αφήσεις να σου σερβίρει ξαναζεσταμένο φαγητό.Υπεροχο αυτό που έγραψες, Think possitive ok? | |
EΡΩΤΙΚΟΣ
15-01-2008 @ 23:23 | ::love.:: ::love.:: ::love.::
Μου είχες πει εκείνο το βράδυ πως δεν θες να με ξαναδείς να κλαίω…
σε αφιερώνω λοιπόν.....ενα δικό μου....
Τα λουλούδια μαραμένα από καιρό στο βάζο
όμως τα αγκάθια τους είναι ακόμη ζωντανά
Το άμοιρο κουφάρι της αγάπης μας κοιτάζω
Τα λάθη στο κορμί της είναι ακόμη μελανά
| |
panta smile
16-01-2008 @ 06:13 | Γιατί δεν ματαδάκρυσα μπροστά σου…
Μου είχες πει εκείνο το βράδυ πως δεν θες να με ξαναδείς να κλαίω… ::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: | |
Ayane_14
19-02-2008 @ 06:35 | ::cry.:: ::love.:: ::sad.::
Πωπω....Ρε candoula τι μας εκανες παλι.... | |
 |
