Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πήρα το δρόμο
 Αποστραφείτε απ’ εμού, / γυρίστε αλλού τα μάτια / τι με τα λόγια του χαμού / θα γίνετε κομμάτια ! – καλημέρα !
 
Πήρα το δρόμο

Πήρα το δρόμο που το πίσω του έχει σβήσει,
κοιτώντας μόνο να βρεθώ στο πουθενά,
όπου τα όνειρα νικιούνται από τη δύση
κι όπου η θλίψη σαν μονάρχης κυβερνά.

Ένα δισάκι φορτωμένο από τύψεις
και μια ψυχή απ’ τις χαρές μου αδειανή,
να, τα υπάρχοντα στη στράτα μου της σήψης
που δεν προσμένει νέα μέρα να φανεί..

Κι υπάρχουν κι άλλοι στο μαρτύριο ετούτο
μα ο καθένας μας βουβός τ’ ακολουθεί,
έχοντας φτιάξει με τις τύψεις του το κνούτο
που μανιακά τ’ άδειο κορμί του τιμωρεί.

Μα είμαι μόνος, το σαράκι μου να νιώθω,
μες στους καημούς τον τελειωμό να καρτερώ
χωρίς ελπίδα, χωρίς γέλιο, χωρίς πόθο,
σαν ένα νούφαρο διωγμένο απ’ το νερό..
-.-



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      ο χορός της φθοράς
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
ivikos
15-01-2008 @ 14:07
Πανέμορφο Χρήστο(Τόση συμπυκνωμένη λύπη?)

::up.:: ::up.:: ::up.::
ftx
15-01-2008 @ 14:24
και γιατί τέτοια μαυρίλα;
στη ζωή, που γλυκά και όμορφα πρέπει να κυλά;
name_dsp
15-01-2008 @ 15:11
Πολλή ποιητική θλίψη, Χρήστο,
με άριστη απόδοση!
Ψάχνω για αντίδοτο! ::smile.::
justawoman
15-01-2008 @ 15:24
Είδα μπλάκ και μπήκα...
Χρήστε, είσαι αριστοτέχνης
Οι μαυρίλες στο χαρτί και το γέλιο στη ζωή... λέω εγώ ::hug.::
Helene52
15-01-2008 @ 16:20
Μα είμαι μόνος, το σαράκι μου να νιώθω,
μες στους καημούς τον τελειωμό να καρτερώ
χωρίς ελπίδα, χωρίς γέλιο, χωρίς πόθο,
σαν ένα νούφαρο διωγμένο απ’ το νερό..
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Ναταλία...
15-01-2008 @ 22:15

Κι υπάρχουν κι άλλοι στο μαρτύριο ετούτο
μα ο καθένας μας βουβός τ’ ακολουθεί,
έχοντας φτιάξει με τις τύψεις του το κνούτο
που μανιακά τ’ άδειο κορμί του τιμωρεί.

πολύ πολύ ωραίο αν και μέσα στην μαυρίλα του ::theos.:: ::theos.::
CHЯISTOS P
15-01-2008 @ 23:44
Καλημέρα στη στιχόπολη και συγνώμη για το ψυχοπλάκωμα ! Ένα ποίημα είναι...
Μαρία Χ.
15-01-2008 @ 23:59
Κόλλησα στην εικόνα του τελευταίου στίχου...

Καλή σου μέρα Χρήστο... ::love.::
Δήμητρα
16-01-2008 @ 01:35
Λατρεύω τα ψυχοπλακώματα!
Καλημέρα Χρήστο. ::love.::
dragoste
16-01-2008 @ 02:21
::yes.:: ::yes.:: Πολύ όμορφο
Spartinos
16-01-2008 @ 03:00
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΧΡΗΣΤΟ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.:: ::yes.::
AndreasChristodoulou
16-01-2008 @ 04:03
Εξαιρετικη ποιηση
artista_k
16-01-2008 @ 06:39
Γείτονα , γράψε όσα θες, μαύρα, άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε... δες τι είπε η justawoman: Οι μαυρίλες στο χαρτί και το γέλιο στη ζωή... να είσαι καλά justawoman!
Aρα γειτονάκι μου, μην έχεις τύψεις!!!
::love.:: ::kiss.:: ::laugh.::
isidora
16-01-2008 @ 07:29
Είσαι υπέροχος ::love.::
elena351
16-01-2008 @ 07:34
::theos.:: ::love.:: ::theos.::
nirbana
16-01-2008 @ 09:17
::up.:: ::up.:: ::up.::
velico
16-01-2008 @ 14:52
Ένα δισάκι φορτωμένο από τύψεις
και μια ψυχή απ’ τις χαρές μου αδειανή,
να, τα υπάρχοντα στη στράτα μου της σήψης
που δεν προσμένει νέα μέρα να φανεί..

καληνύχτα...και ας με ψυχοπλάκοσες λίγο...
EΡΩΤΙΚΟΣ
17-01-2008 @ 03:10
::love.:: ::up.:: ::love.::
λυγερή
17-01-2008 @ 04:16
Σεργιάνι , πάλι, μέσα σου μας πήγες.
αξιοθέατα, θύμισες από δειλινά, λόγια πικρά στης καρδιας τις
χαρακιές γραμμένα με τέχνη .
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
17-01-2008 @ 22:48
κοιτώντας μόνο να βρεθώ στο πουθενά,
Κι υπάρχουν κι άλλοι στο μαρτύριο ετούτο
όπου τα όνειρα νικιούνται από τη δύση
χωρίς ελπίδα, χωρίς γέλιο, χωρίς πόθο,
Καλημέρα........ !

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο