| |
| | Σκηνικό |  | | |
[align=center]Το σκηνικό της χαμένης αγάπης.
Εκείνη, κοιτάζει το παράθυρο, που το γυαλί του ράγισε.
θυμάται όσα δεν έδωσε, θυμάται όσα πίσω άφησε.
στην σκηνή το άρωμά της γεμίζει τις κρύες νύχτες.
όλα έχουν ξεχαστεί μα είναι γραμμένα στα άδεια μπουκάλια του ποτού.
από μακριά, βλέπω έναν φίλο από τα παλιά, να έχει αλλάξει
χελιδόνια, μακριά φύγατε, τα συντρίμια αυτά ποιος θα θρηνήσει;
Στα μάτια της, καθρέφτες του παρελθόντος
βρίσκει κανείς όσα οι λέξεις δεν γεμίζουν
οι όμορφες μέρες ανεμελιάς ήταν φως που γλίστρησε στο παραθύρι
έφυγαν, όπως φεύγουν...οι άνθρωποι.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
maria_sketo
15-01-2008 @ 14:32 | ::sad.:: υπέροχο.....είδα την εικόνα μπροστά μου.....είδα την κοπέλα στο παράθυρο....καλή συνέχεια! | | tinios
15-01-2008 @ 22:43 | "έφυγαν, όπως φεύγουν...οι άνθρωποι."
Αλήθεια, γιατί πάντα να φεύγουν!
::up.:: ::up.:: | | EΡΩΤΙΚΟΣ
15-01-2008 @ 23:17 | ::love.:: ::yes.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
