name_dsp
15-01-2008 @ 15:31 | Χωρίς σχόλιο στο ποίημα!
Χαίρομαι που είσαι παρούσα εδώ!
::smile.:: | |
μπρουχίτα
15-01-2008 @ 16:09 | καλά, όχι πως δε σε διαβάζω -κι ας σιωπώ γενικότερα-
αλλά τώρα "πώς να σωπάσω;" που έλεγε και ο Ξυλούρης,
διαβάζοντας τούτα σου τα λόγια;
"....Ακριβοθώρητη η εκπλήρωση
Μα και το πλέον με περίσσεια λύπης τρέφεται......
Κηρύσσω παύσιν ημερών...."
σού αφιερώνω το πιο κάτω ποίημα τού Μάνου Ελευθερίου..
δεν ξέρω γιατί, αλλά μού το θύμισες διαβάζοντάς σε:
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΔΟΙΠΟΡΟΥ
βλέπω πλήθος, κόσμο να κυλά
μα ψυχή δεν μου χαμογελά..
στα κρεβάτια τ' άρρωστα παιδιά
και στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.
την αγάπη πέταξα σ' ένα βυθό
και τον φόβο μου έστρωσα, να κοιμηθώ..
βρίσκω τάφους κι έναν κόσμο που δεν πονά
όπου πάω κι ένα λάθος με τυραννά..
ποιός προφήτης τώρα θ' ακουστεί
σαν φωνή σε στέρνα κλειστή..;
σ' έναν κόσμο άδειο κι ορφανό
ποιά κραυγή απ' τον ουρανό..;
τα πουλιά παράτησα στις ερημιές
και το φως σπατάλησα στις γειτονιές..
δεν τον θέλω και φοβάμαι τον γυρισμό
δες ποιός είμαι, που πηγαίνω για το χαμό.. | |
zentikes
15-01-2008 @ 21:45 | ................................................................... | |
ivikos
15-01-2008 @ 23:11 | Χάθηκες?
σ' έχασα?
όπως και να είναι σε ξαναβρίσκω, με φανταστική επιστροφή:
...Μα και το πλέον με περίσσεια λύπης τρέφεται....
.....Μ’ εκείνο, το μέθυσο, ακόμα τρεκλίζεις καράβι; .....
.....ραμφίζοντας ανίδεα της άγνοιας το τσόφλι .....
κι άλλα-κι άλλα.....
Στελλάκι
μείνε και ανέβαζε,
ομορφαίνει το ..όλον..
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
CHЯISTOS P
15-01-2008 @ 23:53 | "..Η μήνις των θεών, καταγωγή δε λογαριάζει / Γιατί και το κλάμα παραδέρνει άηχο / σε πόνο στήθους που αντρεία το μεγάλωσε.."
Έχεις τον τρόπο να μας συγκλωνίζεις νε την γραφή σου Στέλλα ! - Καλημέρα ! | |
ψιτ-ψιτ
16-01-2008 @ 00:12 | ::scare.:: ............................ ::up.:: ::up.:: | |
MARGARITA
16-01-2008 @ 00:14 | Με τρομάζεις σαν των γηπέδων τις φωνές και τις σημαίες Στελίνα μου...είσαι στο δρόμο της ποιητικής ανάβασης....σε ευχαριστώ για τούτο το κομμάτι σου ::love.:: ::up.:: ::yes.:: | |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
16-01-2008 @ 00:28 | Πω πω ανοστιά!!! Ως συνήθως χάλια η γραφή σου Στέλλα ::smile.::
Κατάλαβες τίποτα βρε Γιάννη ή τζάμπα το έγραψε? ::oh.::
| |
Α.Ε. ΕΠΕ
16-01-2008 @ 00:41 | Μένω λοιπόν κι εγώ πεισματικά
μπρος στις ουράνιες σκάλες σας...
Εις ένδειξιν δε διαμαρτυρίας θα παραμείνω και στο Βραζιλιανομεξικάνικο για τις επόμενες 15 μέρες και μόλις ξεχαστεί η δόξα και των δύο, τότε θα επιστρέψω
::love.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
AceOfSpades
16-01-2008 @ 00:55 | Nomen est omen....
με πέθανες..... | |
Δήμητρα
16-01-2008 @ 01:26 | Κυοφορούν υπομονή τα κήτη των βυθών μου????????????
...................... | |
Βασίλης Ιωαννίδης
16-01-2008 @ 02:02 | πολύ συγκινητικό Στέλλα..
και χαίρομαι που ειναι διότι
η ποίηση δεν είναι διαγωνισμός
έκφρασης και νοήματος.
Αντίθετα πηγάζει εκ της ψυχής
και απευθύνεται στις ψυχές να τις
δροσίσει,να τις αναπλάσει,να τις
ματώσει για να τις γιατρέψει..
Εσύ το πέτυχες αυτό νομίζω και οι λέξεις
σου απευθύνονται άμεσα στην ψυχή
περνώντας απλά απο το μυαλό
την αγάπη μου | |
iptamenos_gatos
16-01-2008 @ 02:20 | ζαστ γουμαν
το πονημα σου ειναι μια δεουσα επιθυμια προς καταστροφη της λατινικης γλωσσας αφενος ::razz2.:: και αφετερου μια δεουσα επιθυμια προς αντιπραξη εναντια στην απελαυνουσα νομενκλατουρα της ποιητηκης ανωμαλιας που κυριαρχει στον δισδιαστατο χωρο | |
ειρήνη
16-01-2008 @ 02:25 | Μόνο σκόπελοι ύλης σ’ όλη τη μοναξιά σπαρμένοι
Να εξέχουν –φάροι αυθάδεις– απευκταίοι
την τιμάς την ποίηση ..
::smile.:: | |
margatsif
16-01-2008 @ 04:41 | Στέλλα......!!! | |
ΠΥΘΙΑ
16-01-2008 @ 05:33 | Στου πελάγου μου την ανέχεια,ναυάγιο ουδέν.
Εξαιρετικό όλο,αλλά διάλεξα το συγκεκριμένο να κρατήσω.
Οι περισσότερο έντεχνοι στίχοι δεν είναι αυτοί,του ποιήματος.
Είναι όμως,αυτοί που με κάνουν να ελπίζω... | |
justawoman
16-01-2008 @ 07:55 | Δημήτρη, κι εγώ χαίρομαι
Μπρού ::love.:: αλληλοχαθήκαμε, μ' έφτιαξες μ' αυτό το τραγούδι
Ζεν, το καρδιογράφημά μου σχεδίασες?
Ίβικος, θενκς μα εκείνο το μέθυσο καράβι ακόμα στρώσιμο θέλει
Χρήστο, ελπίζω να μην σας κλονίζω πολύ ::wink.::
Ρε ψιτ, μη φοβού, ένα ποίημα είναι όλο κι όλο
Μαργαρίτα μου, εγώ "θα σου πάρω βιολιά..."
Άσε Παρασπύρο, άμα άρχισε τα Λατινικά κι αυτός, άσκημα τα πράματα... το γυαλοχαρτάρισμα έπεται
Άσε τα σάπια Εταιρεία, πας για συμπαραγωγός... το οσμίζομαι
Άσσε... Ars longa, vita brevis (ήμουνα της πρώτης δέσμης το καμάρι εγώ... πως έχω μπλέξει έτσι?)
Soc, θα σου 'λεγα κάτι στα αρχαία Γαλλικά, αλλά το κρατάω για την όπερα ::laugh.::
Δημητρούλα μου, το μόνο που μου διαφεύγει είναι ο χρόνος κυοφορίας
Βασίλη, κόψε κάτι γιτί θα σε βάλω να το μελοποιήσεις
Ιπτάμενε, τα Λατινικά τα καταλαβαίνω καλύτερα... άκου νομεκλατούρα!... ούτε το κουκουε δεν τα λέει αυτά πια χα χα
Ειρήνη μου, εσύ με τιμάς
Μαργκατσιφ, θενκς
Πυθία, κι εγώ αυτό διαλέγω
Πριν ακόμα ανακαλύψω το φαινόμενο Τριπολίτη άκουγα την Ερηνούλα και είχα μια εμοννή μ' αυτό το delenda... Επιτέλους χάρις στον Άσσο το 'βγαλα από μέσα μου
φχαριστώ είπα?
(και σ' αυτούς που το αγάπησαν άνευ σχολίου)
..........................
περί του τίτλου
"Να καταστραφεί η Καρχηδόνα" φράση με την οποία πάντα τελείωνε τους Λόγους του Ο Κάτων... έφτασε να σημαίνει την εμοννή σε μια ιδέα | |
iptamenos_gatos
16-01-2008 @ 08:59 | deleda catargo civites dixit cato
et cum ego dico quam es qui es....
κατι ξερω ζαστ
εχεις φλεβα
κουλουρακι μου ::love.:: | |
nirbana
16-01-2008 @ 09:31 | δεν ξέρω πιο στίχο να πρωτοθαυμάσω...
μπράβο σου... | |
Ναταλία...
16-01-2008 @ 21:46 | ::up.:: ::up.:: | |
giannisanas
17-01-2008 @ 02:34 | Κυοφορούν υπομονή τα κήτη των βυθών μου
το ποίημά σου μου θυμίζει αρχαία τραγωδία, το ύφος σου μάλλον, φυσικά πολύ ωραίο | |
 |
